Vandaag twee hele bijzondere kadootjes gekregen. De eerste was van mijn buurvrouw, Jeannie. Tijgerrozen. Ik had er nog nooit van gehoord. Maar ik vond ze erg apart en mooi. Jeannie, bedankt! Ze staan nu ook mooi te pronken bij mijn kleine altaartje waar altijd een noveentje brand.
Het tweede kado is te meer nog bijzonderder (waarschijnlijk geen goed nederlands, but who cares ;-) Iemand hier uit de flat, een man, heeft speciaal voor mij uit Lourdes een flesje wijwater meegebracht vanuit Lourdes. Hij heeft het meegegeven aan Manuela met de vraag of ze het aan mij wilde geven. Hij wilde in de anonimiteit blijven. Vertelde wel dat zijn vrouw longenfyseem had. Maar ik weet dus niet wie het is. Maar, anonieme meneer, ik dank u wel. Ik ben er erg blij mee. En ik zal elke avond een druppeltje op mijn slapen wrijven... Dank u wel.
Vandaag was voor Sarah de grote dag omdat ze naar een nieuwe school ging. Ik heb Angelique gebeld hoe het was gegaan vanmorgen en naar haar zeggen ging het heel goed. Alleen was Saar een beetje verlegen. Toen Angelique me na de middagpauze terugbelde vertelde ze me dat Saar het ontzettend leuk vond op school en dat een jongetje haar al heel goed had geholpen. Om half 1 ging ze haar schoenen al weer aan doen om om 1 uur alweer naar school te gaan. En toen ze mij net belde (ik veronderstelde Angelique aan de lijn te krijgen, maar het was dus mijn lieve prinses) toen kwetterde ze honderduit over de nieuwe school en dat ze het heel leuk was. En weer haalde ze die jongen aan die haar zo goed had geholpen. Ook zei ze dat er een meisje was die niets anders deed dan kletsen, waarop Angelique en Jany bijna in hun broek piesten van het lachen want ze dachten dat ze het over zichzelf had.
Voor mij was dit dus een hele geruststelling want ik had het gisteren ontzettend moeilijk ermee (nu begint mijn neus alweer te prikken van de tranen die ik terugdring). Toen ik gisteren met Angelique belde 's avonds, werd Saar wakker en wilde ze me nog even spreken. Gewoon even goedendag zeggen en zeggen dat ze me miste. Oh wat sneed dat door mijn ziel zeg. Op dat moment wilde ik haar vastpakken en lekker knuffelen maar dat ging dus niet. (Ja hoor, daar zijn de waterlanders al.... wat mis ik mijn prinsesje....) Maar woensdag zie ik ze weer. En dan kan ik ze lekker even knuffelen. En volgende week ga ik lekker een week naar Brabant toe. Dan kan ik ze mee van school afhalen en hopelijk kan ik haar 's morgens ook eens mee brengen.
Als de PET-scan goed uitvalt dan kan ze gewoon weer mee naar huis toe. En dan kan ze volgend jaar hier weer verder met school.
In het begin van dat Big Brother huis, was er ook een vrouw die kanker had. Ze vertelde toen dat ze bewust in het huis ging zitten voor haar kids en zo. Om te kijken hoe het ging. Ik weet dat ze nog een hele hoop negatieve kritiek over zich had gekregen. Maar wie waren die mensen die zomaar over haar hebben geoordeeld? Ik heb er toen niet echt een mening over gehad omdat ik me die situatie niet voor kon stellen. Maar nu maar al te goed dus. En ik kan alleen maar respect hebben voor die vrouw. Want ik voel me nu, zoals zij zich toen voelde. Ze deed het niet voor zichzelf... maar voor haar kinderen. Ik weet helaas niet meer hoe die vrouw heette en hoe het met haar verlopen is... (Misschien dat iemand die dit leest het wel weet en me het kan vertellen?)
Verder is mijn dag rustig verlopen, weer veel in bed gelegen van de pijn. Maar ondanks dat ben ik toch twee keer eruit geweest om toch even met Flicka te gaan wandelen. De eerste keer alleen. Dat was vanmorgen en toen ben ik gelijk maar weer naar bed gegaan, zo moe was ik en pijn.. De tweede keer was vanavond met Manuela, gewoon weer heel rustig in het park gelopen en terug. Hopende dat ik de man van het wijwater tegen zou komen om hem persoonlijk te bedanken....
Nu is het weer tijd om naar bed te gaan (alweer???). Morgen bloed laten prikken om te kijken of ik woensdag dag 8 mag hebben. Ik hoop dat het goed is....
Ik wil trouwens nog even reageren op het lurken en ontlurken en koffielurken en pijpjelurken hahahaha. Ik vond het hardstikke leuk om te lezen en ik heb gemerkt dat de log meer wordt gelezen dan ik had gedacht. Ik vind het super!! En ik hoop dat er mensen zijn die hier uit mijn log ook wat hoop kunnen putten als ze in bepaalde situaties zitten.
Knuffels, Sil
Mijn tijgerroosje:
En mijn wijwater uit Lourdes, nogmaals bedankt anonymus!
4 opmerkingen:
Hai Silvia ,hier gewoon even een berichtje om je sterkte te wensen ,wat moet het moeilijk zijn zonder je kinderen.
Liefs hendrike
Ha liefie, wat herkenbaar van Saartje. Soms doe je inderdaad dingen voor je kinderen, omdat je het met hun het beste voor hebt. (Zit ook te janken nu...).
En volgens mij bedoelde je Karin, als ik het goed hebt. Gek he, inderdaad, dat je je toendertijd niet zo druk om maakte en nu veel intenser bezig bent met bepaalde zaken in het leven.
Lieve schat, doe rustig an, en het is al bijna morgen.... kun je je prinsesje weer vasthouden.
Hele dikke kus!
Ha Silvia, op de een of andere manier heb ik moeite met het plaatsen van berichten. Lukt dit niet dan mail ik je.
Ibella
Ha Silvia,
Laten we hopen dat je vandaag wat beter voelt en natuurlijk het bloedonderzoek goed is. Dan woensdag op naar de volgende kuur. Ik hoop dat hij net zo goed bij jou gaat als het bij mij gegaan is.
Liefs Ibella
Een reactie posten