Vandaag is de dag dat Audrey gaat trouwen met Raymond. Eigenlijk zou ze om 3 uur naar het stadhuis zijn gegaan, maar net op dat moment zou ik dan mijn tweede chemo krijgen. Dus heeft ze het gelukkig kunnen verschuiven naar 12 uur. Ik had voor de zekerheid maar twee wekkers gezet omdat ik niet het risico wilde lopen om me net nu te gaan verslapen (net zoals gisteren hahaha). Maar ik kon vannacht niet slapen. Heb maar wat televisie gekeken in bed en daarna wat na liggen denken. Wat er na twee juli gaat gebeuren. Want dan krijg ik nl. de PET-scan. En dan moet ik een weekje wachten op de uitslag. Misschien (hopelijk) gaan we net die dagen naar Euro Disney zodat ik niet de hele tijd hoef te wachten. Ik heb jaren geleden eens een aidstest gedaan en toen moest ik drie weken wachten. En dat duurde wel zo ontzettend lang.... Ik heb nu het idee dat deze week ook drie keer langer zal duren. Dit is wel zo belangrijk. Zou het kreng (de krengen) zich flink hebben verweerd of zouden ze zich overgegeven hebben en het zo'n lekker roesje hebben gevonden dat ze zijn gaan inkrimpen en slapen....
Ik rook nu weer als een ketter, en ondanks dat het niet de longkanker is die je van het roken hebt voel ik me er toch niet prettig bij. Het zal zeker wel een steentje bij dragen. Maar momenteel ben ik te zwak om te stoppen. Het is de enigste verslaving die ik heb (op PSP dan na). Maar na al deze onderzoeken ga ik toch proberen te stoppen met behulp van zyban. Maar dan moet ik eerst de PET-scan afwachten, ze hebben al een vierde chemo ingepland, en dat hoorde ik gisteren pas voor het eerst. En ook had Maya het gisteren voor de eerste keer over bestralingen.
Ik heb wel zoiets van: wat moet, moet! Ik ga door tot het uiterste want ik kan mijn kids niet missen en zij mij niet. En dat geeft, tesamen met de steun die ik van iedereen krijg, ontzettend veel kracht.
In mijn gastenboek stonden twee namen... van mensen die ik me zo op het eerste ogenblik niet ken. Ze komen hier uit de wijk. En ze wensten me kracht en licht... En dat vind ik zo super! Die kleine dingen die ik van iedereen krijg geven me zo'n enorme kracht er bij. Dat is onvoorstelbaar. En als ik kijk wat ik allemaal om me heen heb.. Jutta zei gisteren nog:"Dat heb ik niet om me heen wat jij hebt. Prijs je maar gelukkig." En zo voel ik dat ook.
Ik ga me nu maar eens lekker douchen en wat optutten want als getuige zijnde zal ik ook wel in beeld komen hahahahahaha.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten