Om half tien kwam een verpleger me vertellen dat de longarts mij om half twaalf zou kunnen zien. En het was wenselijk dat er een familielid bij zou zijn. Oei oei, ik wist al genoeg natuurlijk. En ik kreeg Angelique op dat moment niet te pakken, dus belde ik Manuela en Audrey. Maar in de tussentijd belde Angelique me terug en ik zei haar dat ze om half twaalf in het ziekenhuis moest zijn. Gelukkig haalde ze het net op tijd. Ik verzocht Manuela en Audrey om buiten te blijven wachten omdat dat toch iets was waar ik alleen mijn zus bij wilde hebben.
Wij gingen mee het kantoortje in en daar zat de longarts met een assistente erbij.. Het enigste wat ik heb gehoord was dat ik longkanker had en dat het niet meer te genezen was. Een operatie was niet mogelijk. Wat daarna gebeurde weet ik niet meer, ik was helemaal van de wereld. Heb alleen maar gehuild, samen met Angelique in elkaars armen.
We zijn samen naar onder gegaan om het de rest te vertellen. Maar ik kan me daar niet veel meer van herinneren, de dag is verder heel wazig verlopen....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten