Toen ik 's ochtends wakker werd, lag ik tussen twee mannen in. Allebei een plasfles op hun nachtkastje waardoor ik op dat moment kotsneigingen kreeg. Toen het tijd was voor de warme maaltijd (tussen de middag) moest ik dat eten met het uitzicht van een man die wijdbeens in een onderbroek lag met zijn plasfles op nog geen met afstand van me. Ik heb dus echt geen hap kunnen eten.
Gelukkig werd ik snel daarna naar een andere kamer gebracht. Later is een verpleegster gekomen om te zeggen dat ik geen ontsteking had en dat de koorts gezakt was. Ze hadden me liever nog een nachtje daar gehouden, maar ik zei dat ik liever thuis uit ging zieken. Dus mocht ik gelukkig gaan...
Manuela kwam me samen met Michel (haar zoontje) halen. Michel had die nacht ook in het ziekenhuis door moeten brengen doordat iemand hem een flinke stomp in zijn nieren had gegeven. Hij plaste bloed, maar alles bleek toch gelukkig mee te vallen. Ik heb eerst nog een sigaretje gerookt in een rokerprieeltje en heb daarna mijn ontslagbrief gehaald en nog wat recepten. Ik kon bijna niet lopen van de pijn in mijn enkels... maar goed, ik was heel blij dat ik naar huis kon gaan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten