4 April

Vandaag was de dag van de bronchoscopie. Ik had uitvoerige uitleg gehad wat dat in zou houden. Ik kreeg een half uurtje van te voren een rustgevend tabletje, want het kon wel eens heftig worden. Twee verpleegsters van de afdeling gingen met me mee en daar aangekomen waren nog eens twee verpleegkundigen. Allemaal super aardig en heel relaxed. Ook hier kreeg ik nog eens een uitleg en toen ging het beginnen.
Eerst gingen ze het achterste van mijn tong verdoven. En zo gingen ze steeds verder mijn keel in. Totdat ik dus ging kokhalzen. Het was verschrikkelijk, maar het lukte! En toen kwam de longarts met zijn cameraslangetje en verdovingsslangetje. Dat ging dus helemaal fout. Ik raakte in paniek en dacht dat ik geen adem meer kon halen. Er zat allemaal vocht in mijn longen en daardoor bleef ik hoesten en doen.
Ik was helemaal verlamd, en de longarts bleef op me inpraten totdat ik me weer kon bewegen en hem aan kon kijken. Hij zei dat het heel goed ging en dat we nog even verder moesten gaan. En dat heb ik dus gedaan. Ik moest even sterk blijven dus dacht ik aan Tommy en Saar en hoe nodig dit onderzoek wel niet was. Dat heeft me op de been gehouden en zo hebben ze toch het onderzoek kunnen doen.
Ik was blij dat het achter de rug was en dat ik weer naar de afdeling mocht...
En nu maar wachten op de uitslag... Die zou pas dinsdag komen, aangezien het die maandag de tweede paasdag was.