20 mei, ziek geweest

Zo goed als het de eerste twee dagen na de chemo ging, hoe slechter het vrijdag begon. Ik zou met Manuela naar Duitsland gaan voor boodschapjes. Maar ik had haar al gezegd dat ik me niet zo lekker voelde. Had toch maar weer een morfinecapsule gepakt tegen de pijn en een zofran. Toen we thuiskwamen heb ik haar samen met Will alles laten opruimen, ik had echt geen puf meer.
Rond half drie is de huisarts gekomen en die heeft me nog onderzocht omdat ik pijn aan mijn lever had. Hij heeft ook bij het bloedprikblaadje wat ik volgende week mee moet geven de leverfuncties er ook bij gezet om ze te laten onderzoeken. Ik heb het met de dokter over Maretaktherapie gehad, en hij zou bij een collega gaan navragen, hij stond er ook helemaal niet afwijzend tegenover. Hij zei wel dat ik niet moest verwachten dat het een wondermiddel is, maar gelukkig ben ik wat dat betreft heel nuchter. Maar ik wil het toch gaan doen. Ook wil ik gaan stoppen met roken, want van het roken word ik ook wel benauwder. Ik ga een afspraak maken voor lasertherapie bij Ine Evers, hier in Sittard en ga dat dan doen in combinatie met nicotinepleisters.
Om drie uur kwam Jacqueline, vriendin en schoonheidsspecialiste. Ik kan me nog herinneren, die ene keer dat ik helemaal 'stoned' van de behandelstoel afkwam. Zo ontzettend ontspannend en heerlijk was dat! Ik moet nog ergens foto's er van hebben.
We hebben gezellig gekletst over van alles en nog wat, ook nog samen een traantje gelaten omdat het soms best wat emotioneel werd. Het ging allemaal heel leuk totdat ik een rilling kreeg en ik begon te gloeien. Ik heb toen de temperatuur maar opgenomen en die was 39. En na twintig minuten was hij 39.3 en toen heb ik de afdeling maar weer gebeld en kon ik weer naar de eerste hulp komen. Jacqueline had mij gebracht met haar auto en Will is met eigen vervoer gekomen. We waren om 19:00 uur daar. Om half negen werden er longfoto's gemaakt en ik vroeg de verpleegkundige hoe lang het nog kon duren. Het was druk zei ze, dus ze wist het niet. In die tussentijd had ik tegen Jacqueline gezegd dat ze naar huis toe moest/kon gaan omdat ze zaterdagochtend om 8:15 alweer een klant had. Ik wist dat het nog heel lang zou gaan duren. Rond half tien kwam er een meisje binnen, ze kwam ook nog naast me zitten die heeft lopen hoesten, daar werd je gewoon akelig van. Ik ging al met mijn rug naar haar toe zitten en werd er helemaal niet goed van. Stel je voor dat ze één of andere bacterie bij zich had die besmettelijk was. Om 22:00 uur is Will bij de balie gaan vragen hoe lang het nog ging duren en die vrouw zij dat het nog wel heeeeel lang kon gaan duren. Ik heb toen mijn spullen gepakt, Will, Tommy en Eric liepen achter mij aan. Ik ging naar buiten om de afdeling te gaan bellen. De baliemedewerkster kwam al achter Will aan om te vragen of we naar huis toe gingen. Hij is uitgeflipt tegen haar. Kon het niet begrijpen dat ze een doodzieke vrouw daar drie uur konden laten zitten in dat bacterienhol. Hele discussie hebben ze gehad. Ik had inmiddels Sander aan de lijn en heb hem gezegd dat ik al drie uur onder zat en dat ik niet lang meer kon wachten zo beroerd voelde ik me. Ik zei dat ik anders maar naar huis toe ging. En toen is er gelijk werk van gemaakt. Ik kon naar boven. Die baliemedewerkster heeft wel twintig keer haar excuses aangeboden, maar ik zei alleen maar tegen Will, kom rij me door, ik wil weg hier!
Op afdeling 18 is mijn bloed geprikt, ben ik nagekeken, urine nagekeken, bloeddruk, temperatuur (39.8). Toen kwam de internist, dr. Romberg. Ook zei heeft zich verontschuldigd en gezegd dat dit absoluut niet kon.Zij heeft tot vandaag dienst en als er iets zou zijn, dan kon ik haar naam gebruiken. En ze heeft me een booster antibiotica meegegeven. Ik was pas om 00:15 thuis.
Om 00:30 ben ik naar bed gegaan, en heb geslapen tot 16:00 uur!!!!! Ben toen twee uurtjes wakker geweest en heb toen weer geslapen tot half tien. Daarna ben ik gewoon in bed blijven liggen, want ik had zo'n pijn overal en nog steeds koorts. Ik kon bijna niet lopen door mijn gewrichten (fibromyalgie, die steekt nu ook erger de kop op). Maar ik heb niet meer naar het ziekenhuis gebeld, ik heb afgewacht tot vanmorgen. En toen was mijn temperatuur nog maar 37,5. Dus dat is mooi.
Nu merk ik dat ik alweer te lang zit, het wordt weer tijd om even te gaan liggen ;-)

Jacqueline, bedankt nog dat je er was meid! Dikke knuf XXX

Dit t-shirt kreeg ik van Audrey toen ik in het ziekenhuis lag de laatste keer. Is toch wel toepasselijk ;-):