Saar is er ook weer!

Angelique en ik zijn vanmiddag Sarah gaan halen. Terwijl ik al vanaf zaterdag in Den Bosch was, bleef zij bij haar hartsvriendinnetje, Melissa, slapen. Want Saar is gek van carnaval. En dat heeft ze dus een beetje kunnen vieren. En ze is gisteren ook naar Kinderstad Heerlen geweest. Dat is een overdekte speeltuin.
Maar na die dagen ben ik altijd weer blij als ik ze even weer in mijn armen kan sluiten.
Ik moest ook nog even wat spullen thuis halen die ik vergeten was, zoals mijn nierwarmer en gelverwarmers. En mijn digipas voor de bank.
Toen ik thuis aankwam, was het aardedonker. Ik zag een beweging van de bank in de slaapkamer, en ik vroeg aan Tommy waarom hij op de bank aan het slapen was. Bleek het een vriend van Tommy, Bryan, te zijn! Hahahaha, Tommy en Priscilla lagen gewoon in Tommy's kamer.
Tommy hoorde me dus, en hij kwam snel naar binnen en omhelsde me en gaf me een kus op mijn wang. "Ben je er weer", vroeg hij, "Wow, wel cool dat ik je zie mam".
Maar ik zei hem dat ik alleen wat spulletjes kwam halen. Maar van binnen gloeide ik van liefde. Een tijdje geleden was de band tussen Tommy en mij niet zo geweldig. Ik kreeg het idee dat het hem niet echt wat interesseerde, maar achteraf lag dit aan mezelf. Ik zag met mijn botte kop niet dat hij dit op zijn eigen manier aan het verwerken was. En aangezien hij niet zo'n prater was..... Ook denk ik wel dat zijn vader ook invloed had, in de tijd dat hij hier nog logeerde om mij te 'ondersteunen'. Want ondanks dat ik erg vaak doodziek was van de chemo's, maakte hij vaker opmerkingen waardoor ik me een lui mens voelde. En dat was dus niet prettig. En ik denk dat Tommy daar ook wel wat van mee heeft gekregen. Maar sinds december laat hij me steeds vaker merken dat hij ontzettend veel van me houd en me niet wilt missen. En dat kan ik dan uit de kleinste dingetjes halen. Er is een tijd geweest dat ik hem niet mocht knuffelen. En nu doet hij het vaak uit zichzelf. Je wilt dan niet weten hoe ik me voel. Zo intens gelukkig. Ik realiseer me dat het voor hun ontzettend moeilijk is, want ze weten nooit wat ze aantreffen als ze s'middags uit school komen. De laatste tijd is het vaker dat ik dan in het bed in de woonkamer lig omdat ik veel te moe ben, of veel pijn heb. Terwijl ik me liever zou bezighouden met het helpen van Sarah's huiswerk of luisteren naar de verhalen van Tommy (zelfs daar ben ik soms te moe voor).
Ik heb vannacht weer een slapeloze nacht gehad, en een half uurtje geleden zat ik te knikkebollen achter de laptop. Angelique zat tegenover mij aan de keukentafel en die had er wel lol in om me zo te zien (Lijkt me ook geen gezicht, het zou misschien leuk zijn als filmpje voor één of ander funniest home video hahaha).
Nu ben ik alleen thuis. Sarah is met Angelique mee om naar het kickboksen van Jany te kijken. Ze had zelf net thuis ook al geoefend, en heb daar snel een fotootje van gemaakt hihihihi

Mooi hè, die twee meiden bij elkaar. Jany heeft me ook beloofd dat ze heel goed voor Sarah zou zijn en ze beschouwt haar eigenlijk al als haar kleine zus. Dat is zo lief om te zien, hoe die twee met elkaar om gaan. Jany mist Tommy ook vaker, maar ja, die gaat al zoveel zijn eigen gang. Sinds hij een vriendin heeft zie ik hem zelf ook veel minder, en dat is toch een kwestie van loslaten. En oei oei oei, dat is moeilijk zeg. Maar het lukt gelukkig wel aardig.
Maar goed, ik ben dan nu alleen thuis, maar dat klopt ook niet helemaal want ik heb gezelschap van Rakker, de buitenhond en Danger, het schoothondje. Maar die ligt al potsierlijk op een kussentje te slapen. Maar daar jaag ik hem strakkies weg, want daar moet mijn hoofd op liggen hihihihihi.
Ik heb trouwens vandaag de morfinepleister weer op kunnen hogen. Nee, ik geloof de laatste uitslag in die zin niet, dat ze iets over het hoofd hebben gezien. De ct-scan was wel goed, maar ik denk dat er in mijn lichaam toch meer aan de hand is dan op die scan te zien is. De pijnen in mijn gewrichten worden steeds erger en ik moet steeds meer morfine pakken om de pijn de kop in te drukken. Mijn nichtje (die laatst een borstbesparende operatie heeft ondergaan) heeft een morfinepleister van 25 mg, waar ze op slaapt als doornroosje, en dan kom ik aan met al 300 mg morfine.... En hoe suf ik me daar van voel vaker. Maarja, het is niet anders nu. Als het helpt tegen de pijn.....
Ik ga nu mijn hoofd op het kussen leggen, met Danger naast me. Het is toch zo'n goeie waakhond (grin grin)

Hij is wel een scheetje hè, een hardstikke goede waakHOND hihihihi

Ik wens iedereen een heel fijne avond en slaap lekker voor strakkies SMAK
Liefs, Silvia XXX