Zoooo moe.....

Ik kom er de laatste dagen niet meer aan toe om achter de pc te zitten. En dat terwijl ik echt een pc-junk was. Uren kon ik me bezig houden met van alles en nog wat. En nu is het allemaal veel minder. Maar ik wilde toch even loggen nog.
Vandaag ben ik eindelijk bij Anneke op bezoek geweest. Was wel weer gezellig, het was alweer zo lang geleden. Ze had twee blanco boekjes voor me gekocht, eentje voor Saar en eentje voor Tommy. Nu kan ik voor hun ook een soort dagboekje maken. De dingetjes die ik nog allemaal van hun kan herinneren van vroeger en zo. Een soort scrapbook zal het worden.
Vorige week had ik een koortsaanval gehad (weet even de datum niet meer) en zaterdag was het helemaal prijs. Ik werd al wakker met 39.5. En met mijn slaperige kop nam ik gewoon mijn pijnstillers in met als gevolg dat ze koorts weer onderdrukten. Dus daarna heb ik me maar wat zoet gehouden met oxinorm (wat niet helpt). En 's avonds ging het weer stijgen. Toen ik eenmaal op de eerste hulp zat was mijn temp alweer 39.8. Niet echt iets om vrolijk van te worden, en vooral niet toen de verpleegster me vertelde dat ik waarschijnlijk weer opgenomen moest worden. Ze wilde een infuus zetten, en dat weigerde ik pertinent. Toen ging ze maar even overleggen met de arts. Hahaha, die wist gelijk dat ik het was, want hij had me twee weken eerder ook al gehad. Dus hij heeft de verpleegster uitgelegd hoe, wat en waarom en toen was ze pas overtuigd.
Na het wachten (wat dit keer korter was dan alle andere keren, maar 2,5 uur) kwam de uitslag binnen. Ik had twee mogelijkheden. Of ik werd opgenomen en kreeg een infuus en de hele santekraam dat erbij hoort, of ik ging naar huis gewapend met anti-biotica met de belofte dat ik gelijk zou bellen als het toch niet goed ging. Ik heb dus voor de tweede gekozen. Hij wist me ook te vertellen dat mijn witte bloedlichaampjes hoog waren, en dat dat wel een heel goed teken was omdat ik net in mijn kritieke dagen zat. Dus ikke helemaal blij.
Thuis aangekomen bleken we allemaal honger te hebben. Tommy kwam ook net thuis van zijn werk, en we hebben toen maar wat laten komen (midden in de nacht whoehoehoe).
Ondanks het niet leuk vinden om telkens naar de seh te gaan, was het toch nog een leuke avond. Jean had dienst in het ziekenhuis dus daar ook nog even mee gekletst. Hij wilde me voorlopig niet meer zien daar hihi.
Het gaat verder best goed allemaal. Alleen zit ik heel weinig achter de pc, en dat mis ik toch wel. Maar vaker komt de pijn toch door de pijnstillers heen en dan lukt het echt niet om lang te blijven zitten.
Heeft er misschien iemand een ouwe laptop voor me waar die niets meer mee doet?

Ik ga nu lekker slapen. Ik wens iedereen een goede nachtrust of een fijne dag.
Knuffels en liefs, Silvia