Nee weer niet zo goed..... wanneer houd het op?

Een klein gebaartje voor iedereen die mijn log leest.

Ik ben vandaag bij de oncoloog geweest. En wat ik de vorige keer dus niet mee had gekregen is dat deze chemo er eigenlijk alleen maar is om de kwaliteit van mijn leven te verbeteren (daarom ben ik ook zoveel ziek en slapjes dus). Maar verder kon hij me vertellen dat die chemo vaak niet aansloeg. Niet echt leuk nieuws. En dat was mij de vorige keer helemaal langs geschoten. Had het helemaal niet gehoord of aan zien komen. Ik was ook doodop toen ik daar zat, en de waterlanders wilden alweer van mijn wangen afglijden. Ho! Stop! Niet in dat kamertje! Maar ik kon het toch niet helemaal droog houden. Audrey was bij me en vroeg of ze in het ziekenhuis ook experimenten deden met fase 1, fase 2 enz. Nee dat deden ze niet, hij wilde me wel doorsturen naar Utrecht. Maar dan zou het meer zijn om te kijken hoe medicijnen dus zouden werken. Daar heb ik dus nee op gezegd. Als ik geen kinderen zou hebben, zou ik het zeker gedaan hebben, dat zou me dan echt het gevoel geven dat ik ook iets kon betekenen voor andere mensen die kanker hebben. Maar nu gaat dat niet. Mijn kids komen op de eerste plaats, en ik ga wat dat betreft geen russisch roulette spelen.
Allemaal minder leuk nieuws bij de oncoloog dus.
Maar bij de dokter kreeg ik toch weer goed nieuws! Hij gaat een second opinion voor me regelen in Genk, Belgie. Toen ik hem zei dat ik al een second opinion had gehad zei hij dat dit weer nieuw was. Het betrof niet meer de oude situatie. Dus kon het wel. Maar of ik daar verder geholpen kon worden wist hij niet, dat was dus weer de alomoude verzekeringskwestie. Maar goed, dit geeft me toch weer meer hoop. Hij zei me wel dat ik me er niet te veel van voor moest stellen want ze konden weleens de zelfde diagnose geven als hier. Oke, maar dan heb ik het toch wel gedaan. Ik kan niet accepteren dat ik er over een paar maanden niet meer zou kunnen zijn. Dat gaat er gewoon niet in bij mij.

Ik hoop dat ik van de week ook tijd heb om andere weblogs te lezen. Want ik wil graag weten hoe het met iedereen gaat. Maar vaker ben ik al over mijn grens heen, en ik merk dat het heel belangrijk is om daar niet over heen te gaan. Momenteel ben ik weer dexamethason aan het slikken, en daar word ik superhyper van. De oncoloog zei ook dat ik gelijk (zonder te bellen naar de afdeling) naar de eerste hulp moet gaan als mijn harstlag boven de 120 gaat komen. Want foei, laatst was hij 140.. Ik dacht echt dat ik het niet zou kunnen navertellen, zo fel reageerde mijn hart.. Wel eng hoor. Maar het is gelukkig goed afgelopen en dat MOET deze keer ook lukken...

Ik heb een vraagje aan jullie...
Zouden jullie mij per email jullie adres door kunnen geven? Het is altijd wel makkelijk om ze te hebben. Vooral omdat ik toch heel realistisch wil blijven en ik kan met kerst dan altijd nog een kaartje sturen ;-)

Ik ga mijn bedje maar weer eens opzoeken. Morgen wil ik mijn huisje nog wat op orde maken, ik krijg om half drie de chemo. Duim voor me hè.

Marij, jammer dat ik je vanmorgen gemist had op de markt, ik was om half 11 daar en toen zei (ik ben haar naam kwijt, belinda??? sorry, mijn geheugen is echt niet op en top meer) dat je net weg was. Maar we zullen elkaar hopelijk binnenkort zien. Ik mis je lekkere cappucino ;-)

Slaap lekker iedereen en voor morgen weer gezond en fris op.
Heel veel liefs en knuffeltjes, Silvia