Weer hoop aan de horizon...

Vandaag is mijn huisarts langs geweest, want ik wilde vanmorgen echt weg uit het ziekenhuis. Vannacht was ik wakker geworden van de hoofdpijn en de koorts. Nog steeds 39.2! Alweer was er bloed afgenomen voor kweek. Dus ik moet afwachten op de uitslag.
Toen ik vanmorgen wakker werd, vroeg ik aan een verpleegster of ze mijn temp op wilde nemen. Ja, zeiden ze, de verpleegster zou zo komen..... Tot drie keer toe had ik het gevraagd en toen heb ik het zelf maar gedaan. 38.7, dus nog steeds koorts. Ik vroeg toen om mijn morfinepleister want die moest vernieuwd worden. Ja, zeiden ze, ik zal de verpleegster roepen. Dus ik wachten en wachten. Op een gegeven moment ben ik naar de balie gelopen en vroeg het weer. Die verpleger wees de verpleegster aan die bij mijn kamer hoorde. En die vertelde me dus dat ik die pas om twee uur kreeg... En toen heb ik gevraagd of ze me dat niet heel eventjes hadden kunnen zeggen. En toen zei ik tussen neus en lippen door dat ik ook nog koorts had. Nou zeg, het was niet de bedoeling dat patienten dat zelf gingen doen. Waarop ik antwoordde dat ik het al drie keer eerder had gevraagd en toen liep ik weg om verder maar niet in discussie te gaan met haar. Ik heb mijn telefoon gepakt, mijn sigaretten en ben toen naar onder gegaan. Ik heb Audrey en Angelique gebeld om te zeggen dat ik naar huis toe zou komen, want ik vond het echt geen manier van doen meer. Audrey heeft toen mijn huisarts gebeld en die raadde me toch aan om te blijven omdat ik zo'n hoge koorts had. Oke, van mijn huisarts nam ik het wel aan. En hij zou ook nog langskomen om 13:00 uur.
Toen hij kwam vertelde hij me dat hij telefonisch contact had gehad met de zaalarts gisteren en dat ze heel boos was dat hij haar belde. Op een gegeven moment had ze zelfs de telefoon opgegooid! Ik was helemaal verbijsterd dat 'collega's' zo met elkaar omgingen. De huisarts vroeg me of ik een gesprek met haar wilde, en ik heb ja gezegd omdat ik dit toch opgeklaard wilde hebben. De huisarts had haar opgewacht en ze hebben buiten de kamer nog met elkaar gesproken en later kwamen ze binnen. Ze is op haar beslissing terug gekomen, dus ben ik van het weekend toch nog hier. Want ze wilt nu weten hoe het gaat en hoe vaak ik om morfine vraag om te kijken hoe het met de pijn is. Ze keek alleen mij aan... Op het moment dat mijn huisarts iets zei, dan draaide ze gewoon haar hoofd weg. Echt, dit had ik nog nooit meegemaakt! Gewoon te gek voor woorden! Maar goed, voor mij is het nu voor zoverre opgelost dat ze me nu wel serieuzer nam. En ik neem een hele grote pet af voor mijn huisarts dat hij gekomen is en een gesprek met haar aanging. Het is gewoon een kanjer. Vanaf het moment dat ik de diagnose (morgen 4 maanden geleden) kreeg heeft hij me zo ontzettend goed bijgestaan. Elke week op huisbezoek en zo. Ja, ik ben echt heel blij met hem.
Nog meer goed nieuws is dat het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis heeft gebeld om de afspraak van 10 september te verzetten naar 27 augustus! Dus 2 weken eerder! Ik heb weer even een denkbeeldig dansje gedaan hahahahaha.
Vanavond zijn Marie, Anjo, Ronja, Audrey, Raymond, Saar en.... Jason (!)(is de zoon van Audrey) geweest. Wow dat vond ik geweldig, dat hij mee kwam. Het was lekker druk, maar echt gezellig druk. En weer kreeg ik dat gelukszalige gevoel over me van al die mensen die zo lief voor en met me zijn. De warmte en liefde die ik voel. Anneke was vanmiddag al gekomen, we hebben koffie gedronken en lekker gekletst.
Audrey was sowieso al bijna de hele dag bij me om me te steunen en op een gegeven moment vroeg ze of ze ook een bed mocht bij mij op de kamer hahahahahahaha.
Ondanks dat de dag niet leuk begon is hij (tot nu toe) wel heel fijn geeindigt.
Lieve mensen, kanjers, lotgenoten, ik ben zo blij met jullie allemaal. En jullie steun geeft me zoveel kracht dat ik er mee door kan gaan.
En ook de mensen die toch elke keer weer een berichtje in mijn gastenboek schrijven..... SUPER!!!! dit maak deze minder leuke tijd een stuk draagzamer.
Hele dikke knuf en kus, Silvia
P.s. Sas, ik was gisteren heel blij dat je weer belde (ik weet dat je het druk hebt). Ik had het echt gemist ;-)