Surpriseparty en toch nog Grieken!

Gisteren moest ik om tien voor twaalf bij dr. Heeren zijn. Hij vroeg hoe het gegaan was bij het AVL, waarbij ik alleen maar kon zeggen dat het allemaal goed was wat ze in Sittard al allemaal gedaan hadden. Nu heb ik voor vrijdagochtend nog een afspraak en dan gaan we praten over het hoe en wat en hoe laat van de operatie. Ben heel benieuwd en toch ook wel een beetje bang hoor, maarja, ik zal er toch doorheen moeten.

Toen ik gisteren door Audrey opgehaald werd, toen dacht ik echt dat we naar de Griek toe gingen. En zelfs toen we nog even naar haar toe reden (Tommy zei dat hij nog even weg moest en dat hij wel naar Audrey zou gaan en dat ze hem daar op moesten pikken) en toen Jason mij via het bovenraam aan het filmen was had ik nog niets door... (Hoezo wazig van de morfine??)
Toen ik binnenkwam zag ik als eerste Anneke zitten. Ik dacht dat het niet waar kon zijn! Ipv naar de Griek gaan, was er een supriseparty voor mij georganiseerd! Weheheeeeh, huilen moest ik er van. Ooooh wat was dat een grote verrassing zeg. Ik wist niet meer hoe ik het had. Anneke was er, Miranda, Bep, Anjo, Truus, Janine, MarieJose, Tommy, Saar, Audrey, Raymond, Jason en DJ Fiesta (Marvin). Dit hadden ze schijnbaar op zondag nog even snel bekokstoofd. Goh, dat had ik nog nooit meegemaakt. Meestal vier ik mijn verjaardag niet, en was wel van plan om het dit jaar te doen, als alles achter de rug was.
Alleen kreeg ik later op de avond toch nog verschrikkelijk veel pijn, en was blij dat ik in bed lag. Ook daar ging de pijn niet weg, ook niet toen ik vanmorgen opstond. Het is echt wel nodig dat ik me strikt aan mijn medicijntijden hou. Hoe erg dat ik het ook vind om zoveel troep te slikken... Het helpt me nu wel om normaal te kunnen functioneren. Ik heb vandaag toch nog tot half 4 geslapen, ik was vanmorgen zo'n 1,5 uur wakker geweest, maar voelde me zo beroerd dat ik toch maar weer naar bed ben gegaan.
Ipv Grieks eten kreeg ik dus kippensoep hahaha, en Audrey vond het toch wel zielig omdat ik in mijn vorige blog zo mooi had geschreven dat ik zou gaan Grieken hahaha.
Maar dat heeft ze goedgemaakt. Toen ze vanmiddag kwam vroeg ze of wij mee wilden naar Kentucky Fried Chicken. Maar later bedacht ze zich dat we ook wel konden gaan Grieken. Ik had het eerst met Sarah overlegd (Tommy was niet thuis, die moest op school serveren) want die voelde zich 's morgens niet zo lekker, maar later op de dag ging het gelukkig weer. Dus zijn we alsnog gaan Grieken, ook al was het een dag later. Ik heb echt genoten de afgelopen week, eerst bij Angelique en hier thuis ook nog. Ik sta er nog zo versteld van hoeveel vrienden dat ik heb. Dat was me nog nooit eerder opgevallen, omdat ik nogal op mezelf ben. Ik wil jullie ook nog allemaal hardstikke bedanken, ik heb het super gehad!
Hier een paar fotootjes van gisteren en vandaag.


Een heel mooi gedicht, met alle handtekeningen van degene die er waren. Als je op het plaatje klikt, dan wordt hij vergroot en kun je het gedicht lezen. Ook zie je twee kattenpootjes als je goed kijkt, rechts bovenaan (Van Frutsel en Troela)


Audrey en Sarah, die het gedicht voorlazen. Het gedicht is gemaakt aan de hand van de woorden van Saar en de rijmkunst van Audrey ;-)


Sarah, Jason en Miranda.


Anneke, Bep en Anjo.


Anjo, Truus, Retteketaet Janine en MarieJose.

Ze hadden ook nog iets leuks bedacht. Van iedereen hadden ze een hand en een voet gefotografeert en ik moest raden wat van wie was!!! Die van Tommy en Saar waren goed, er waren er nog een paar goed. Maar ik had maar een heel lage score. Het mooiste was dat zelfs de eigenaren van de handen en voeten heel goed moesten kijken welke van hun was hahahahaha. Ik vond het wel super bedacht, klasse!


Jason, Sarah en Audrey, bij de Griek. Het was heerlijk eten en een heel gezellige sfeer...


De man van Audrey, Raymond...

Zoals ik me de laatste tijd voel, kan ik niet geloven dat ik een kankerpatient ben. Je ziet niets aan me, en ik voel me over het algemeen vrij goed. En ik kan en WIL niet geloven dat mijn leven nog van korte duur is. Nee, daar wil ik gewoon niet aan. Ik zal in de medische bladen komen te staan als een wonder! Ik zei gisteren tegen dr. Heeren dat mijn leven in zijn handen lag tijdens de operatie en dat ik het volste vertrouwen in hem heb!!
I'VE GOT THE POWER!!!!

Liefs en dikke knuffel, Silvia