Lotgenoten en een dagje Scheveningen...

Dagelijks kijk ik ook bij de loggen van lotgenoten. En als een lotgenoot weer een onderzoek heeft, is het altijd spannend wat de uitslag is. En gisteren was het heel dubbel. Riet heeft geen goede uitslag gekregen, en had ik het daar gisteren ontzettend moeilijk mee. Bij haar is het in juni dit jaar ontdekt, dus nog best kort geleden dat ze het wist, en nu gelijk slecht nieuws er bovenop. Het heeft me erg aangegrepen. Hendrike daarentegen heeft heel goed nieuws gekregen. Haar arts beschouwt haar als een wonder. En zoiets is super om te lezen. Maar tegelijkertijd ook heel dubbel, als je van de ene weblog naar de andere weblog surft. Hoe mooi dat het leven kan zijn, zo meedogenloos kan het ook zijn. Ik heb het geloof ik al eens eerder geschreven, ik vind wel dat als je weet dat je niet meer lang te leven hebt je in een bepaald opzicht een bevoorrecht mens bent. Tenminste, zo ervaar ik het. Want sinds de diagnose denk ik anders, voel ik anders, heel veel dingen zijn minder belangrijk als dat ze leken. Maar ook kan ik mijn eigen crematie een heel eigen scenario geven. Gewoon zoals ik het wil. Ook lotgenootje Iris heeft een slechte uitslag gekregen. Haar log van 24 augustus geeft ook weer waarom ik vind dat ik bevoorrecht ben... Een buurtgenoot van haar is doodgereden. Patsboem, weg is het leven. Voordat ik de diagnose kreeg, dacht ik wel vaker aan de dood, maar niet op deze manier. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat het leven eigenlijk heel betrekkelijk is, en dat je inderdaad maar onder een auto hoeft te komen (om maar een cliché aan te halen). Nu ben ik er achter gekomen dat mijn leven me eigenlijk heel lief is, en dat ik geniet van de mooie momenten. Dat wil niet zeggen dat er geen slechte momenten zijn, maar ik kijk er anders tegen aan. Ik ben heel blij dat ik nu de goede pijnmedicatie heb, want dat bracht me heel veel slechte momenten en dat vond ik verschrikkelijk. Nu is het allemaal veel beter te verdragen. En kan ik ook echt genieten...

Angelique had een verrassing voor mij in petto. Ik had haar een tijdje geleden gezegd dat het mijn wens was om de zee nog een keertje te zien. Vandaag heeft ze mijn wens uit laten komen! We zijn met zijn viertjes naar Scheveningen gegaan (eigenlijk met zijn vijven, want Danger was ook mee geweest. Angelique, Jany, Maryjet en ik hebben daar lekker genoten van de zon. Het was niet eens zo druk, dus dat was geweldig! Angelique en ik zijn nog een stuk de boulevard op gewandeld. Samen met Danger erbij. Ook die heeft genoten, hij wist niet wat hem overkwam, al dat zand. Voor zo'n klein beessie moet het wel op zoiets als een Sahara voorstellen, zo groot als het strand was.

Als alles achter de rug is, dan heb ik me voorgenomen om met Sarah en Flicka ook naar zee te gaan. Ik weet zeker dat ze dat ook super zullen vinden. Maar eerst maar eens beter worden!!
Voor mij was het al veertien jaar geleden dat ik de zee had gezien, dus ik heb echt genoten. Samen gespeeld met Danger, lekker geluierd in de peperdure strandstoelen die je kon huren. Ik ben zelfs nog een beetje verkleurd. Ondanks dat het best hard waaide was het niet koud. Angelique en ik hebben nog herinneringen opgehaald van vroeger, toen we nog klein waren. We gingen altijd naar Hoek van Holland toe, en ik kan me nog herinneren dat we een campinghuisje hadden in Heemstede, vanuit daar gingen we naar zee en dat we daar alikruiken zochten. Ik had toen zelfs nog een zeepaardje gevonden dat aangespoeld was op het strand. Ook nu heb ik weer wat schelpjes gezocht die ik meeneem naar huis.

Jany in gevecht met Maryjet, ons Jane had gewonnen hahahahaha!


Straks ga ik nog naar een heeeeeeeeeeele oude vriend van me. Niet dat ie zo oud is (ik moet oppassen met wat ik schrijf, want ik weet dat hij dit ook leest hahaha), maar ik ken hem al dik 20 jaar en heb hem eigenlijk ook al zo lang niet meer gezien. Ik verheug me er op om hem en zijn hele gezin te zien.
Ik wens iedereen een hele fijne zaterdagavond toe.
Sas, succes met Bella, hopelijk kan ik haar ook eens bij jullie bewonderen.
Audrey, geef de kids een dikke knuffel van me, en tot maandag. Duim voor me!
Veel liefs, en een dikke peun, Silvia