Lekker in Den Bosch...

Gisteren ben ik met Audrey mijn dossier gaan halen in het ziekenhuis. We zijn naar vier plaatsen moeten gaan om het dossier compleet te krijgen. Bij de laatste plaats moest ik zelfs geld betalen. Omdat ik het zelf kwam halen zei de baliemedewerkster, en iedere afdeling heeft zo zijn eigen regeltjes. Zo zie je maar weer dat de samenwerking in een ziekenhuis niet altijd even soepeltjes verloopt. Heb er verder maar geen woorden meer aan vuil gemaakt, het sterkte me des te meer om maandag naar het AVL te gaan.
Wat heel raar is trouwens is dat ik sinds de chemo bang ben in auto's. Niet voor kleine stukjes, maar over de snelweg en zo.. Herkend iemand dit misschien? Ik vind het zeer vervelend omdat ik toch vaker een langere afstand in de auto zit. Gisteren heb ik achterin gezeten met een boekje in mijn hand zodat ik niets kon zien. Dat hielp gelukkig goed. Bedankt voor het wegbrengen Audrey en Raymond!
Vandaag is Raymond jarig, dus ik moet strakkies even een kaartje gaan sturen (nu zit het nog vers in mijn geheugen, over een uur ben ik vergeten, erg he).

Gisterenavond ben ik mijn dossier gaan doorlezen. De tumoren waren gekrompen op 2 juli. Maar ik las verderop dat hij toch weer gegroeid was. Wat eigenlijk wel raar is, omdat ik 19 juli mijn laatste chemo heb gehad. Eerst was de long 4,5 cm bij 3,5 cm, toen op 2 juli 3,5 cm bij 2,6 cm en na de laatste ct op 30 juli 3,5 cm bij 2,6 cm. Dus is hij toch 0,1 cm gegroeid. De bijnier was eerst 5,5 cm bij 3,7 cm, toen op 2 juli 4,2 cm bij 3 cm en na de laatste ct op 30 juli 4,9 cm bij 3,1 cm. Dat is dus 0,7 cm bij 0,1 cm. Dus op die paar dag tijd is hij toch snel gegroeid. Ze hebben me ook nooit verteld hoe agressief de tumor is, dus ik schrik hier behoorlijk van. Hopelijk nestelt het kreng zich niet voor 10 september om de holle ader heen, want dan is er niets meer aan te doen.

Vandaag werd ik pas om half drie wakker... Ik was gisteren rond 1 uur naar bed gegaan, dus ik heb het wel nodig gehad. Net had ik nog mijn temp opgenomen, want ik voelde me raar. En ik had alweer koorts, 38.9. Ik snap er niets van, want elke keer als er dan bloed geprikt wordt, is er geen ontsteking te vinden. Wel zijn de waarden iets verhoogd, maar schijnbaar niet zo hoog dat het alarmerend is. Dat is ook een vraag die ik aan de arts in het AVL voor zal leggen. Ik kan niet wachten tot het maandag is!

Verder heb ik even niets meer te vertellen, ik geniet gewoon even van het niets doen (ik zit nog in mijn pyama hahaha).

Ik wens iedereen een fijne dag toe! Liefs, Silvia