Alweer goed nieuws!

Vanmorgen bij de chirurg geweest en ja hoor, het is niets! Nouja, niets... het zijn in ieder geval geen uitzaaiingen! Dus nu gaat ie me toch opereren. Voor eerst alleen eerst de bijnier. Ik vroeg hem nog waarom nu ineens wel en geen kijkoperatie, waar hij het vorige week over had.. Hij zei dat dat wel kon, maar omdat dat dan toch de tijd nodig had om te herstellen wilde hij het liever niet omdat ik al die tijd geen chemo zou krijgen. Dus daar stemde ik wel mee in. Want anders krijgt dat kreng strakkies nog de tijd om meer van mijn lichaam over te nemen. Om de dooie dood niet dus!!!!!
Ik word 10 september geopereerd. Maar eerst ga ik aanstaande maandag toch nog naar het AVL! Ik wil gewoon absoluut die second opinion hebben nu. Want ik heb zoveel wazige dingen meegemaakt dat ik nu toch nog even die zekerheid nodig heb van een deskundige arts die niets met het ziekenhuis hier te maken heeft. De chirurg stond er ook voor 100% achter, hij zou hetzelfde gedaan hebben in mijn situatie.
Wat het enge hiervan wel is, is dat hij nog nooit in een geval als mij (tamelijk uitzonderlijk en nogal uniek volgens hun zeggen) heeft geopereerd. Dit is de eerste keer voor hem. Ik kan het natuurlijk heel zwart gaan zien en denken dat hij misschien niet weet wat hij gaat doen. Maar ik kan het ook zo zien: de eerste keer.. dan zal hij waarschijnlijk niets aan het toeval overlaten. De operatie moet echt microscopisch gebeuren, er mag absoluut niets van dat kreng overblijven. Ik heb dus voor die laatste optie gekozen. Mijn zus zei zelfs: "Zou God je al die tijd hebben laten lijden om je alsnog dit aan te doen?" En daar kan ik me ook wel in vinden. Desalniettemin ben ik doodsbang. Want het is geen groteteenoperatie.
Wat hij ook heeft gezegd is dat mijn kans op volledige genezing veel minder is dan 90%. (Dus hij had het niet over de operatie). Hij had ook kunnen zeggen fifty/fifty, dus klinkt minder dan 90% toch beter.
Ik zou eigenlijk vandaag naar Den Bosch toe gaan, maar aangezien ik mijn dossier nog niet heb en pas morgen krijg ga ik morgen.
Ik heb vanavond bij Audrey gegeten (en een hazeslaapje gehouden), en morgen brengt ze me samen met Raymond naar Den Bosch. NOU BLONDER DAN ONS KUN JE NIET ZIJN HOOR!!! Luister: Raymond was op internet een routeplanner aan het zoeken van Sittard tot aan mijn zus. En ik wist weer een andere weg, maar die kon ik niet echt goed uitleggen aan hem, dus zei ik hem dat hij maar die routeplanner moest volgen.
Toen ik thuis was belde Audrey me op. "Ja, zegt ze, Raymond zei ineens dat we de routeplanner helemaal niet nodig hadden, want jij gaat toch ook mee!!!!"
We hebben in een deuk gelegen. Echt niet meer normaal. Dat is nou echt weer typisch iets voor ons. Wij maken dit zo vaak mee. En dan kunnen we niets anders dan ons zelf uitlachen. Dat heb ik trouwens ook met een andere vriendin van mij, Marian. We hebben al zo vaak dingen meegemaakt die je eigenlijk alleen in lachfilms meemaakt. Kostelijk gewoon. En dat zijn nu die leuke dingen die me voor altijd bij zullen blijven. Marian, weet je nogt toen ik ineens naast de auto lag, of toen we naar de school van Tommy en Eric gingen maar jij wilde het vliegend doen? Hahahahahahaha.
Ik heb de laatste maanden veel voor mijn kiezen gehad, en ik ben ook best sterk gebleven op de laatste paar weken na. Weer veel huilbuien en zo, en nog steeds opvliegers die ik krijg, ik zag de dood alweer om het hoekje loeren. Maar vandaag heb ik toch weer een sprankje hoop gekregen en dat doet goed. Ik heb me de laatste weken echt een jojo gevoeld. De ene dag goed nieuws en zat ik op woeste hoogten van blijdschap, en de andere dag kreeg ik weer slecht nieuws en wat ik in de put van The Ring.... Van nature ben ik vrij optimistisch, maar de afgelopen weken waren zo zwaar, dat ik het echt niet meer zag zitten. Nu zal het ook voor een deel wel aan de pijn gelegen hebben, en gelukkig is dat ook voor een deel van de baan. Het is nu uit te houden (en oeps, ik vergeet alweer dat ik een half uur geleden mijn tabletten moest slikken). Maar ook de verschillende berichten zijn me niet goed bekomen.

Vanmorgen was Angelique trouwens nog meegegaan naar de chirurg, en ze hadden hun nieuwste gezinslid ook meegenomen, kijk eens wat een dotje!:

En hier slaapt ie! Hij luistert trouwens naar de naam DANGER! hihi


Ik wens iedereen een heel fijne dag, en sterkte voor degene die het nodig hebben.
Liefs, Silly XXX