Weer thuis! Gelukkig!

Gelukkig weer thuis! Hoewel ze me niet voor niets opnemen vind ik het altijd fijn als ik weer thuis ben. De laatste dagen in het ziekenhuis voelde ik me net een zombie. Het lopen ging moeilijk, ik lag maar wat te liggen op bed, of ging even naar onder om een sigaret te roken.... Maar ik merkte nu heel duidelijk het verschil. Toen ik thuiskwam, werd ik zo overmand door de vermoeidheid dat ik gelijk naar bed ben gegaan. Ik voelde me erd down en vies. Maar toen ik wakker werd, voelde ik me gelijk een ander mens. Ik merk dat ik elke keer heel down word als ik in het ziekenhuis ben, en kon er eigenlijk nooit echt de link op leggen, maar deze keer was het overduidelijk. Doordat er geen frisse lucht op de afdeling komt (slechte of nietwerkende luchtcirculatie), en de benauwdheid, de bedompte geuren ga ik me telkens slechter en eigenlijk zieker en zieliger voelen. Maar op het moment dat ik thuis kom en één keertje er overheen heb geslapen, voel ik me weer gelijk Sil.
Nu weet ik dat dit zeker niet de laatste keer was dat ik in het ziekenhuis zal worden opgenomen, maar ik vind dit toch wel fijn om te weten en dat het ook weer over gaat zodra ik weer in mijn eigen omgeving ben. Uiteraard ben ik toch wel weer goed verzorgd door het verplegend personeel, al is het gewoon diep triest dat ze helemaal geen tijd hebben om te luisteren naar patienten. Dat is me eerder al uitgelegd door iemand. Vroeger renden er wel 6 verplegers rond per dienst, nu zijn het er nog maar 3. Het maakt er de werksfeer volgens mij ook niet leuker op, want je hebt geen tijd meer om echt sociaal te zijn. Dat vind ik toch heel jammer, het is gewoon te lullig voor woorden dat er zo erg bezuinigd word op de gezondheidszorg. Dank je wel Den Haag!!!!
Ik liep gisterenavond nog even in het binnentuintje en wilde een foto maken. Dit was wat er uit kwam:

Zien jullie het ook? Aan de rechterkant zie ik Maria! Wouw, dat was wel een mooi moment toen ik de foto bekeek.
Raymond en Audrey waren gisterenavond laat nog gekomen omdat ik naar huis wilde. Ik had mot met een medepatiente. Die wilde al dat ik om negen uur de tv uit deed. En ze was al twee dagen aan het zeuren daarover tegen het verplegend personeel. Ik ben dus rustig verder gegaan met het kijken van tv. En later hebben ze me naar een andere kamer overgeplaatst, want ik werd na twee dagen het gezeur van de vrouw zat. Ik mocht mijn licht niet aan, goed ik deed het licht uit, deed toen het kleine lampje van de wastafel aan, dat was ook niet goed. Ik deed de gordijnen al helemaal dicht. Maar nog was het niet genoeg. Mijn tv moest en zou perse uit gaan. Mooi niet dus. Ik wil best rekening houden met iemand, maar als iemand het alleen doet om zijn zin door te drijven dan ben je bij mij verkeerd. En toen heb ik het verplegend personeel kenbaar gemaakt dat ik naar huis toe wilde, want dit was toch iets teveel van het verkeerde. Ze vonden het niet zo'n goed plan, en hebben toen een voor een oplossing gezorgd. Tja, zij kunnen er ook niets tegen doen, en ik wil het dan ook niet moeilijker maken dan het al was. Dus iedereen blij naderhand haha.
Elke keer als ik in het ziekenhuis kom moet ik altijd even naar het kapelletje om een noveentje aan te steken. Nu brandde de vorige van mij nog die ik uit Keppeneer had meegenomen, maar heb er nog eentje extra opgestoken en nog wat kaarsjes. Saar stond zo mooi bij die kaarsjes dat ik er even nog een fotootje van moest maken.

Sinds vandaag heb ik Flicka ook weer bij me! Oh wat had ik haar gemist zeg. Audrey die heeft haar thuisgebracht toen ik lag te slapen, maar ik werd wakker van haar dolle gedrag toen ze over mijn bed heenrolde. En ze was lekker wild en blij om me te zien. Daarna heeft ze lekker bij me gelegen.... Ook slapen natuurlijk hihihihi.
De bijwerkingen van de taxoteren vallen nu mee, gelukkig. Ik heb het weer overleefd. Alhoewel ik me wel ontzettend zorgen maakte over mijn snelle hartslag, dat was gewoon eng. Maar ook dat is nu beter. Nog niet helemaal zoals ik het gewend ben, maar gelukkig niet meer dat hypersnelle.
Chance, ik hou je er aan hè! Volgende keer kom je een ijsje eten in het ziekenhuis ;-)
Noella, kun jij mij je emailadres opsturen? Ik ben het nl kwijtgeraakt en wil het graag hebben.

Ik wil iedereen weer heel hartelijk bedanken voor de reacties, steuntjes en het bezoek wat ik gekregen heb. In het bijzonder even voor Marij. Ik ben heel blij dat ik je weer zag en even heerlijk met je kon knuffelen.

Ik wens iedereen nog een heel fijn weekend toe! Hier is het koopzondag en ik ga eens lekker de bloempjes buitenzetten hihihihihi.

Liefs, Silvia