maandag 17 september 2007

Mijn kokopelli....



Ik kon vanmorgen niet slapen. Ik werd om half 5 al wakker. Maar het was heel raar, want ik had niet gedroomd of zo, maar ik werd met een gelukzalig gevoel wakker. En ik wist dat ik iets moest gaan doen. En zo keerde mijn gedachten zich naar de Kokopelli, waar ik vorig jaar in augustus mee begonnen was. Al die maanden wilde ik er aan verder werken, maar vond nooit de rust. Tot vanmorgen. Hij is nu nog niet helemaal af, maar ik vind het fijn dat ik toch weer even de rust heb gevonden om verder te gaan.
Kokopelli is de god van de indianen. Hij is het symbool van de vruchtbaarheid, plezier, goed geluk en gezondheid. Ook is hij de bron van muziek en dans. Hij zal dus vrolijk stemmen.

Ik heb het weekend bijna heel de tijd in bed gelegen. Had eigenlijk niet zo veel last van bijwerkingen die ik eerder had (pijn, misselijk en zo), maar voelde me wel belabberd en 'blubberig' in mijn benen, wat keelpijn en pijn in mijn nek. Maar toch viel het me boven alle verwachtingen heel erg mee. Maar natuurlijk kan het nog altijd komen he. Ik hou er in ieder geval wel rekening mee en alles wat niet komt is mooi meegenomen.

Gisterenavond was ik nog heel even mee naar Audrey gegaan, want ik moest waterijsjes hebben (ja, de opvliegers blijven wel komen pfff) maar dat was toch iets te veel van het goede. Ik kreeg op een gegeven moment erge pijn in mijn zij dus was ik blij dat ik weer thuis is mijn zachte bed lag.

En nu ben ik dus klaarwakker! Ik heb zoveel dingen in mijn hoofd. Ik wil een feestje geven, ik wil mijn Kokopelli afmaken, ik wil naar Den Bosch, nog even genieten van de tuin van mama. Ik wil wandelen, een strandwandeling maken of in het bos. Oef ik wil zoveel nu. Maar ik denk dat ik dat dadelijk allemaal weer in mijn bed kan fantaseren. Want nu komt de pijn toch weer op. Ik probeer nu ook een beetje af te bouwen met de ibuprofen en paracetamol omdat deze de koorts kunnen onderdrukken. Dus daar wil ik wel rekening mee houden. Dan maar een morfinecapsule extra.

Vanmiddag komt Jutta, en misschien kunnen we samen wel even naar het Toon Hermans Huis gaan. Ik ben daar ooit 1 keertje geweest, maar dat is alweer 3 maanden geleden. Maar het is misschien wel goed voor me om ook even in een andere omgeving te komen. Oké, het is voor lotgenoten maar er schijnt ook creatieve therapie gegeven te worden. Dus wie weet hoe beroemd ik nog kan worden :-))

Ik ben blij zoals het tot nu toe gaat.....
Ik wens iedereen een heel fijne dag toe, knuffeltjes en veel liefs,
Silvia

5 opmerkingen:

Anoniem zei

morguuu

wat bedoel je berucht of beroemd whoehwaaa

heerlijk he dat je nietveel bijwerkingen hebt gehad, en nu maar blijven hopen en bidden dat het zo blijft.

hey je schilderskunstwerk is mooi geworden, mischien dat je idd n beroemd iemand word ( mag ik alvast je hantekening) en krijg ik dan korting?

hey supersilly, ik ga met jemee naar het strand en bos.....heerlijk nagenieten van de uche zomer die we hebben gehad.

dikke knuffel en kusje van saartje xxx

Anoniem zei

Ha Sil

Ben blij te lezen dat je het tot nu toe mee vind vallen.
Weer een chemo overwonnen, oeps nog niet te vroeg juichen.. Maar hoop het wel voor je hoor.

Hier is het geen weer om lekker naar het strand te gaan, maar lekker in bed te liggen....

X Saskia

Anoniem zei

Mooi zeg je kokopelli! Ik moet bekennen dat ik het niet kende, maar vind het heel mooi waar het voor staat.
Fijn dat de bijwerkingen meevallen. Hopelijk wordt de pijn wat minder.
Een strand/boswandeling met paraplu en regenlaarzen kan ook :-)

Liefs,
Jacqueline

Anoniem zei

Hahaha , jaaaaa .... ik moet zeggen dat jou "Kokopelli" mij wel vrolijk stemd.... (straalt voor mij iets grappigs, fliere-fluiter achtigs uit ...:) )

Ben blij dat je deze chemo gelukkig goed verdraagt ...

Tis alleen maar goed hoor om veel dingen te willen doen , want dat is wat je noemt LEVENSLUST , die jij nog volop bezit ....

Maar natuurlijk moet je ook de tijd nemen om energie op te laden en te rusten/herstellen ...

Anyway ,

JIJ red het wel , hoor ...

XXX

Chance

Noëlla zei

Hoi doorzettertje,

een opluchting dat je chemo niet te veel voor bijwerkingen zorgt, en we hopen dan ook vurig dat het zo zal blijven.

Wat een schattig schilderwerk Silvia, en Kokopelli, ook nog zo'n schattige naam. Als ik ernaar kijk hoor ik precies zijn muziek echt.
Knap gemaakt.... ik wil er ook één met je handtekening op.

Volhouden en veel moed en sterkte.
xxx Noëlla