Yeeeehaaaaaaaaaa!!!!!!

Ik ben wel zo superblij!!! Hier had ik dus echt niet op durven hopen!
We zaten te wachten in de wachtkamer, en ik zag Maya, de oncoloogverpleegkundige al lopen en ik zag de oncoloog zelf ook nog. Ze verdwenen allebei door hetzelfde deurtje. En om klokslag 5 voor twaalf kwam Maya ons halen. Nou, ik had dus geweldig de zenuwen omdat dr. Peeters, de oncoloog er ook bij was. En toen zei Maya: "Nu wil je het natuurlijk wel weten he". En ze lachte zelfs een klein beetje. En toen ze zei dat de chemo had aangeslagen toen had ik het niet meer! Even een paar traantjes wegpinken.
De long is met 1/3 gekrompen en de bijnier zelfs nog meer. En het volgende plan hadden ze voor me bedacht: Morgen ga ik gewoon door met lurken, dit is de vierde chemo inmiddels. In die tussentijd krijg ik een ct-scan en een mri-scan om voor 100% uit te sluiten dat ik geen metastasen heb in de hersens. Is dat niet het geval dan gaan ze me zo snel mogelijk opereren. De bijnier en ook de long!!! Ik vroeg nog waarom ze dan in het begin zeiden dat mijn long niet geopereerd kon worden en zo. Het bleek dat ze bang waren dat hij al was uitgezaaid naar omringende lymfeklieren (volgens mij zou dat te zien moeten zijn op de pet-scan, maar goed, ik ben geen specialist).
"Heb je al bloed geprikt?", vroeg Maya. Ik keek haar verbaasd aan, en vroeg waarom. En toen daagde het me ineens. Tuurlijk! Morgen lurken, en dan moeten de bloedplaatjes van te voren gecontroleerd zijn hahahaha. Dus dat ben ik ook nog gaan doen (en ben nu glad vergeten om te bellen voor de uitslag).
Ze heeft me nog veel meer verteld, maar pfff het was te veel info ineens. Het belangrijkste staat hier boven. Yehaaaa.
Ik heb aaneensluitend een longfunctie moeten doen, wat eigenlijk al in het begin had moeten gebeuren, maar het ging toen allemaal zo snel. En niet alle testen kon ik doen omdat ik te veel pijn had (de pijn is onverklaarbaar, want ik heb geen ontstekingen of zo en de tumoren zijn toch echt gekrompen hoor). Maar het was voldoende om het door te kunnen geven aan de longarts.
Toen ik thuiskwam heb ik geslapen tot half 8, want ik werd me een partij moe toen ze me de uitslag vertelde. Ik had me echt voorgesteld dat ik een gat in de lucht zou springen en een flinke energiestoot zou krijgen. Maar dat is dus uitgebleven. In mijn gedachten heb ik 10 meter hoog gesprongen, nog wel meer zelfs :-).

Alle kaarsjes, gedachten, wensen, kaartjes en cadeautjes enz. hebben erg geholpen. Ik heb er niet alleen voor gestaan. Ik heb mede dankzij jullie ook heel veel kracht weten te behouden (want de laatste tijd voelde ik me echt niet lekker meer) en ik kan in geen woorden uitdrukken hoe belangrijk dat voor me is geweest, en ook in de toekomst nog steeds belangrijk voor me zal zijn... Heel erg bedankt allemaal!
Gisteren heeft iemand me verwenst (omdat ik mijn mening gaf) met het bericht: God straft onmiddelijk, en veel succes morgen! En als die persoon mijn weblog nu zou kunnen lezen, dan weet die ook gelijk dat God ook beloont...
En ik dank God op mijn blote knietjes voor dit! Mijn dag kan niet meer stuk!

Heel veel liefs, en knuffels, Silvia