In bed lekker film kijken en lange haren sparen...

Hardstikke bedankt voor het branden van het kaarsje. Met mijn vriendin gaat het redelijk goed, haar mond trekt al weer bij en ze krijgt weer gevoel in mijn lippen.

Woensdagavond ben ik samen met Will en Sarah uit eten gegaan bij de Griek. Tommy moest werken en ik heb toen heel onverwacht een foto van hem gemaakt. Hij staat niet graag op de foto, maar nu had ik de kans!! Kijk eens aan wat een kanjer ;-)

Donderdag ben ik weer naar Den Bosch toe gegaan. Allemaal wat later dan gepland, en helaas ga ik maandag al weer terug omdat Jutta dan komt. Er zijn nog dingen die geregeld moeten worden en het liefst voordat ik de uitslag krijg. Als de uitslag niet goed is denk ik niet dat ik de eerste dagen ergens zin in zal hebben en als ie goed uitvalt, dan mag ik donderdag gelijk weer gaan lurken (en daar hoop ik nu dus heel erg op!) En omdat ik dan weer strontziek zal worden zal ik dan ook wel geen energie hebben om bepaalde dingen te doen. Maar goed, er zullen nog vaker tijden zijn dat ik naar Angelique toe ga.

Donderdagavond zijn we met de vrouwen lekker film gaan kijken met zijn viertjes in een tweepersoonsbed. Was supergezellig. De films waren niet echt je van het, eentje met Nicolas Cage (meestal vind ik hem wel een lekker ding, maar dit keer vond ik hem niet echt de man waar ik mijn pantoffeltjes onder zijn bed zou willen zetten hihihihi).
Gezellig met zijn viertjes in bed :D

Gisterenmiddag was ik weer pas om half twee wakker! Echt de hele klok rond geslapen. En inmiddels ook weer de morfinepleisters verhoogd naar alweer 75 mg (!). En ook maar weer begonnen met de tabletjes,want de pijn is toch weer met de tijd erger geworden. Een heel slecht teken.
Gisterenavond had Angelique hair-extensions bij me aangebracht, en jeetje, wat een ander persoon zeg, met die lange haren. Maar helaas was het van korte duur, want ik had er de hele nacht nacht niet van kunnen slapen. Elke kraaltje voelde ik zitten. En vanmorgen om half 6 heeft ze ze er maar weer uit gehaald. Wat een zalig gevoel was dat. Maar ook weer heel erg zonde. Ik vond het hardstikke leuk om toch nog een keer lange haren te hebben. Maar nu gaat ze kijken hoe ze ze met klemmetjes toch in mijn haren kan krijgen,zodast ik ze er ook zelf uit kan halen als ik last er van zou hebben. Hier drie fotootjes van ik met lange haren :D :D :D



Ach wie weet... misschien komt het toch wel ooit zo ver...
Nu zo voor de uitslag durf ik niets meer te zeggen. Ja toch wel, ik voel dat de uitslag niet positief zal uitvallen. Ik heb er vanmorgen nog met Angelique over gehad. Ik wil wel dat ze toch nog wat anders gaan proberen hoor. Ze mogen echt niet zomaar gaan zeggen dat ik nu al uitbehandeld ben. En ik heb ook al het één en ander met haar besproken over mijn uitvaart. Mijn wensen en zo...

Vanmorgen zijn Angelique en ik naar Oisterwijk gereden. Ik heb daar op internaat Sint Catharinenberg gezeten en ik wilde het nog een keertje zien. Dat was een wens die ik al jaren had. En vanmorgen is die wens eindelijk in vervulling gegaan. Toen we de straat inreden toen zag ik al dat ze de aangrenzende HAVO Durendael hadden platgegooid, en tevens ook het stukje internaat waar wij verbleven. Ik heb allemaal foto's geschoten voordat ik de oprijlaan al op ging. We belden aan bij het klooster maar er deed niemand open. En toen kwam er een zustertje van achter een gebouwencomplex (waar vroeger dus het internaat stond) aanlopen om te vragen wat we kwamen doen. Ik legde het uit en vroeg haar of ze Zuster Fenancia nog kende... Die kende ze inderdaad en die zou ze wel even gaan roepen! Ik stond perplex, want ik dacht dat ze allang overleden was (ooit eens gehoord, meende ik). We mochten wachten in de kapel (ja, degene waar ik 28 jaar geleden liedjes moest zingen) terwijl zij de zuster zou halen. Toen ze aankwam geloofde ik mijn ogen niet! Ze was geen spatje veranderd. Ze liep nog even kwiek. Ze herkende me nog, ze gaf me bijles in biologie in de 'wilde tuin'. Ze heeft ons een rondleiding gegeven door de tuinen, want dat vond ik toch wel heel belangrijk omdat ik daar vroeger veel vertoefde. Het was voor mij heel emotioneel, maar wel op een positieve manier. Voordat we weer weggingen, uitte ik mijn teleurstelling dat ik het internaat zelf niet meer had kunnen zien. Nou, ze had nog wel wat aanzichtkaarten met het internaat er op. Daar was ik dus superblij mee, en zodra ik ze gescand heb, dan zal ik ze, samen met de foto's die ik zelf heb gemaakt op de website zetten. Ik heb ook nog ergens een oud fotootje van mij van in de tijd dat ik er zelf zat. Dus die zal ik dan ook even gaan zoeken.
Ik heb haar bewust niets verteld over mijn ziekte, maar toen we weggingen, keek ze me aan en wenste me heel veel sterkte. En tot twee keer toe wenste ze me dat. Toen ik dat later nog eens aanhaalde bij Angelique bleek zij dat ook al zo frappant te vinden. Ik vond het geweldig om deze zuster (de allerliefste zuster die ik ken) terug te zien. Ja, het was een hele mooie dag voor mij geweest....
Dank je wel Liek, voor mee te gaan...
Dank je wel Zuster Fenancia voor de rondleiding...

Fijn weekend allemaal XXX, liefs, Sil