Eindelijk weer!

Eindelijk lukt het me weer om normaal achter de pc te zitten. Ik weet niet wat het is, maar het lijkt of elke chemo een stuk zwaarder wordt. De pijn is sinds de één na laatste chemo niet meer weggegaan, dus dacht ik dat die krengen weer flink aan het groeien waren. Maar niet dus, ze geven gewoon doodskreten omdat ze kapot gemaakt worden. En dat ging dit keer ook niet van een leien dakje. Erg veel pijn.
Ik had dinsdag (als ik me niet vergis) de MRI-scan gekregen. Maar ik was nog erg ziek en had veel pijn in mijn rug. Op zich dacht ik dat het wel ging, maar op een gegeven moment tikte de verpleger tegen mijn been aan dat ik niet moest bewegen. En toen ging het fout. Ik durfde niet eens meer adem te halen, en begon dus te hyperventileren en raakte helemaal in paniek. Ze hebben me toen uit de scan gehaald en me terug gestuurd naar het loket om een nieuwe afspraak te maken. Maar die stuurden me weer door naar Maya. En die wilden me weer terug sturen. (Hoezo van het kastje naar de muur sturen).
Heb nu wel een nieuwe afspraak. Volgende week woensdag mag ik weer. Maar ik ben dan wel gewapend met twee paracetamollen en twee temesta's.
Ik had Maya nog gebeld en gevraagd waarom ik geen paracetamol mocht. Dat was puur omdat paracetamol de koorts die ik eventueel zou kunnen krijgen te onderdrukken. En ik krijg na elke 1e dag van de chemo koorts. Maar elke keer als ik naar het ziekenhuis ging (op de eerste keer na) mocht ik weer naar huis, want dan bleek eigenlijk alles wel in orde te zijn. Ik kreeg dan wel antibiotica mee maar dat was dan twee keer inderdaad voor een ontsteking, maar 1 keertje ook uit voorzorg (jippie, nog meer gif in mijn arme lijf). Dus heb ik besloten om de pijn maar te bestrijden met paracetamol en dat werkt goed. Zolang de pijn uit te houden is pak ik niets, maar zodra het niet meer gaat dan slik ik ze. Want de morfine wilt gewoon niet werken.
Vandaag mag ik weer lurken. Gelukkig alleen met 1 medicijn (ik vergeet altijd welke van de twee het is). En van deze ben ik gelukkig nog niet ziek geweest, dus daar ga ik nu dus ook van uit.
Ik was vanmorgen al heel vroeg opgestaan, kon niet meer slapen. En ik vond het heerlijk om weer eens gewoon door huis te kunnen lopen. Heb een plantje verpot, de afwasmachine ingeruimd (Ja zelfs dat was een genot na al die dagen) en ben eens naar het nieuwe Paint Shop Pro forum gaan kijken. Ik ben gewoon weer erg blij dat ik me weer een beetje mens voel en hopelijk is dit de laatste chemo die ik krijg. Als er geen uitzaaiingen zijn gevonden tijdens de MRI, dan kan ik over een tijdje weer gewoon doorgaan met leven zoals voorheen. Alhoewel ik wel denk dat ik hier nooit overheen zal komen. Dit heeft een enorme impact op mijn leven en sta versteld van mijn eigen kracht om me er toch door heen te slaan, maar het heeft me wel een knauw gegeven en ik zal niet snel meer iets als vanzelfsprekend ervaren.
Ik ben blij dat ik weer een beetje heb kunnen schrijven, want ook dat heb ik gemist. Gewoon.... de simpele kleine dingetjes in het leven..
Heel veel knuffels en liefs, Silvia