Een fijn uiteinde allemaal!

Ik wil iedereen een heel fijn uiteinde toewensen en een heel gezond, gelukkig en liefdevol 2008! Het liefst had ik iedereen een persoonlijk berichtje gestuurd of een kaartje (die kunnen dus tot volgende jaar gebruikt worden, incl. postzegels...), maar helaas schiet dat qua energie erbij in..

Mijn grootste wens is dat ik over een jaar een soortgelijk berichtje hier in mijn log kan schrijven.

Heel veel liefs en dikke knuffels, Silvia

Met wankele stapjes....

Ik ben heel de kerst ziek geweest. En nu probeer ik even uit bed te zijn, maar het valt niet mee. Ik zwalk nog op mijn benen.
Even dit korte berichtje van mij, weet momenteel ook niet wat ik schrijven moet....

Liefs, Silvia

Weer thuis....

Na 5 heerlijke dagen zijn we weer thuis. Ik heb intens genoten van de dagen. Er is veel gebeurd in die dagen, en die zal ik ook in een apart verslag dag voor dag beschrijven. Met foto's en alles er bij.
Ik ben iedereen heel erg dankbaar die dit allemaal mogelijk hebben gemaakt. En dan heb ik het niet alleen over deze vakantie, maar ook over al die dagen (weken) die er aan vooraf gingen. Gewoon super, er zijn geen woorden voor. En dan ook dat niet alleen maar gewoon alle steun en kracht en liefde die ik voel en krijg van iedereen. Maar ik begin al weer sentimenteel te worden, dus is het misschien beter om er even een punt achter te zetten.
In deze dagen is er gelukkig heel weinig gepraat over mijn ziekte, ik vergat het zelfs vaker, juist omdat ik zoveel energie had. Maar op wat meer 'formelere' tijdstippen kwam het dus wel terug.
Ik wil ook de mensen in Valkenburg bedanken voor al het liefs. Ik ben helemaal verliefd geworden op Valkenburg en heb al een huisje geboekt voor volgend jaar kerstmis. En als ik daar dan ben..... dan weet ik dat ik er nog steeds ben.....

Ik hoop dat het me nog lukt om de kerstkaarten te schrijven en te versturen, ik moet er een hele hoop doen dit jaar. Als dat niet lukt, weet dan wel dat ik jullie allemaal hele fijne dagen en een gezond, liefdevol en gelukkig 2008 wens.

Veel liefs en knuffels, Silvia

Wat een heerlijke week!

Even een klein berichtje vanuit het mooie Valkenburg. Helaas zijn er alweer bijna 3 nachtje voorbij, en dan komt de laatste. Het is hier schitterend in Landal Greenparcs. 's Avonds schitteren de lichtjes bij de huisjes en ziet het er heel betoverend uit, en 's morgens is het er lekker rustig....
De manager, Gert, is een ontzettend aardige man. We kunnen hem altijd bellen als er iets is, of als we nog wat nodig hebben. Ik voel me net een koninginnetje hier.
Elke dag is er wel wat te doen, maar dat wil ik in een verslag gaan verwerken. Het is te veel en te mooi om het hier allemaal neer te schrijven. Ik ga er een aparte pagina van maken met alle foto's er bij. De foto's die hier nu geplaatst zijn was ook een wens van mij en ook deze is uitgekomen dankzij fotowinkel AB. Ook heb ik van hun nog een kadootje gekregen. Een foto van Tommy, Saar en mij in een mooie lijst met passe-partout en nog ééntje waarvan een close-up van mijn gezicht is gemaakt, uiteraard ook ingelijst. Binnenkort plaats ik deze ook.
Jo van Joviaal (tv Limburg) is ook elke dag langs geweest en vanmorgen was zelfs de burgermeester van Valkenburg op bezoek gekomen. Het was heel verrassend en gezellig. Morgen gaan we voor het laatst dineren, en dit keer is het dan in het van der Valk, waarbij we verwelkomt heten door dhr. Freek van der Valk.
Maar voor nu ga ik naar bed, want het is al heel laat. Maar het wordt zeer zeker heel snel een ~wordt vervolgd~
Dikke knuffels en kusjes, Silvia XXX

Druk, druk, druk.... en vriendschappen en liefde...

Momenteel ben ik even bij Audrey en iedereen hier is goede tijden aan het kijken. Ik ben nooit een fan geweest van soaps dus heb ik even een momentje om weer even te bloggen. Ik heb het de afgelopen dagen zo druk gehad (eindelijk niet eens heel de dag in bed door brengen jippie!!) met boodschappen doen en zo..
Ik heb me al in maanden niet zo goed gevoeld als nu. Zou het door de Tarceva komen? Of zijn het alle verrassingen die nog steeds komen ivm de midweek vakantie van aankomende week? Of is het een mengelmoes van alletwee? Ik hoop dat het van de Tarceva komt... Ik heb toch wel het gevoel dat het aanslaat.
Wat de verrassingen betreft... Ik voel me net een koningin, ik word wel zo ontzettend verwend door alles en iedereen. Het is een onbeschrijfelijk gevoel. Het woord wat het dichtst er bij komt klinkt misschien gek, maar dat is liefde. Zoveel mensen zijn zo begaan met mijn situatie dat ik het af en toe niet kan bevatten. Ik ben nooit zo'n bezoekster geweest en ook bij mij thuis kwam nooit veel bezoek. En toch heb ik zo ontzettend veel mensen om me heen, gewoon overweldigend. En die kracht voel ik steeds meer, steeds harder..
Toen ik vorige week vrijdag Marij zag, toen moest ik zo huilen. Gewoon omdat wij al zo lang vriendinnen zijn en elkaar eigenlijk heel weinig zien. Maar dat is nooit een probleem geweest. De vriendschap is altijd vrijblijvend geweest. Ik weet nog goed toen ik de eerste keer een reiki-behandeling van haar kreeg. Dat is al zeker 12 of 13 jaar geleden (toen was reiki nog niet zo bekend en 'commercieel'). Op mijn salontafel met nog een krukje er bij om mijn voeten op te leggen. Marij had haar draagbare cd-speler meegenomen omdat ik die luxe nog niet had toen. Ik weet nog goed dat Marij zei dat er misschien heel veel emoties los konden komen. Ik heb bij die eerste sessie aan mijn vader gedacht (ik heb hem pas leren kennen toen ik 18 was en eigenlijk vrijwel meteen weer het contact bewust laten verwateren). Ik dacht dat ik veel verdriet, woede en frustratie zou voelen omdat ik me toch in de steek gelaten voelde toen ik baby was. Maar nee, ik voelde dat het goed was. Ook die keer dat ik hoogzwanger was van Saar, toen voelde Marij dat ze zich goed had gedraaid (ze lag in een spagaat met de benen eentje naar boven en eentje naar onder) en dat ze al goed was ingedaald. Hele mooie herinneringen heb ik aan haar sessies.
Maar om op vriendschap terug te komen, ik ben eigenlijk altijd wel een einzelganger geweest. Ik heb nooit iemand echt nodig gehad om me te kunnen amuseren en zo. Maar toch heb ik in de loop der jaren vriendschappen gecreeerd met mensen waarvan ik me nu heel bewust van ben hoe waardevol ze zijn. Allemaal verschillende mensen, maar allemaal zo dierbaar. En ook vrienden die ik er nu nog steeds bij krijg. Zoals Saskia en Chance. Ook hun hebben in die korte tijd een plaatsje in mijn hart kunnen veroveren. Mijn oudste vriend is Robje, en ook al hadden we jaren niets van elkaar gehoord, we zijn elkaar nooit vergeten. En het maffe was dat ik net voordat ik de diagnose kreeg weer contact met hem had opgezocht. En dat ik, ondanks dat ik niet veel contact heb omdat ik vaak te moe ben om te bellen, hun niet vergeet en zij mij ook niet.
Ik heb weer contact met mijn pleegouders en pleegzussen. Dat vind ik ook super. Vroeger hadden we veel ruzie met elkaar, maar nu zijn we volwassen hebben toch een warm en goed gevoel met elkaar. Mijn pleegvader heeft een paar jaar geleden darmkanker gehad en heeft door allerlei complicaties een half jaar in het ziekenhuis moeten liggen en was ook al opgegeven. Maar gelukkig is het allemaal goed gekomen. Daar ben ik erg blij om. Ik was geen makkelijke puber, en had ook vaker ruzie met hem maar ik kan me nog goed herinneren dat we een keer ruzie hadden en mijn pleegouders 's middags naar een rommelmarkt toe gingen. Toen ze terugkwamen had hij een puzzel voor me meegenomen. En dat vond ik wel zo'n lief gebaar. Ondanks dat we die ochtend ruzie hadden had hij toch nog aan me gedacht en niet boos op me gebleven. Dat is liefde... elkaar kunnen vergeven.
Sinds ik de diagnose weet heb ik een paar mensen gebeld waarmee ik het contact had verbroken ivm ruzie of onenigheid. Om hun te vertellen dat ze toch een belangrijk deel in mijn leven geweest zijn en dat ik dat nooit zou vergeten, ook al was het contact er niet meer. Maar ik wilde die dingen gewoon nog uit kunnen spreken voordat het niet meer zou kunnen.
Ik ben blij dat ik mijn grote zus, Angelique weer meer zie... Vorig jaar deden we vaak een spel via msn. Een tijdje geleden vertelde ze me dat ze het eigenlijk deed omdat ze dan toch wat meer contact met me had. Dat is liefde... En ik hou ontzettend veel van haar. En ik ben blij dat ik ze bijna twee weken lang zie nu. Ik verheug me echt op volgende week. Ik heb vandaag al wat boodschapjes gedaan, chocolaatjes voor op tafel in het vakantiehuisje. Kleine kerstkadootjes voor onder de boom... De gezelligheid van een groot gezin.
Audrey, mijn aangenomen dochter (hahahahaha, geintjuh) die me helpt waar ze kan. Die nu een paar weken bij mij blijft logeren om me in de gaten te houden of ik misschien niet toch nog bijwerkingen kan krijgen... Haar man en zoon vinden het niet erg, die vinden het juist fijn... Dat is liefde...
En mijn thuishulpen, die niet op een minuut kijken maar heel flexibel zijn. Niet alleen omdat het hun werk is, maar omdat ze vanuit hun hart begaan zijn met mij. Dat is ook liefde...
Mensen die mij in real life helemaal niet kennen, maar me wel een heel warm hart toedragen... Liefde!
En zo zijn er heel veel mensen die ik kan noemen, maar ik denk dat deze log dan zo lang wordt van hier tot Tokyo dus laat ik het hier even bij.
Ik wens jullie allemaal een hele fijne avond nog.
Heel veel LIEFDELIEFS en dikke knuffels, Silvia

Een hele drukke, maar verrassende week.....

Ik ben vorige week donderdag begonnen met de Tarceva. In tegenstelling tot de oncoloog zijn mening heb ik tot nu toe nog geen hoge koorts of jeugdpuistjes gekregen. Ook zitten mijn haren er nog steeds aan. Poehee, en dan te bedenken dat ik het eerst niet wilde doen (dankzij zijn negatieve uitspraken over de bijwerkingen van Tarceva). Ook toen ik tegen de oncoloog zei dat ik het toch wilde proberen bleef hij het negatieve vertellen over het medicijn. Ik heb hem toen duidelijk gemaakt dat ik het verplicht was naar mijn kinderen toe, al zou het maar 1% zijn wat aan zou kunnen slaan. Maar ik begreep dat het ook wel een duur 'grapje' is. 1 pilletje kost al rond de 80 euro. Nou, gelukkig hoeft het niet uit zijn portomonee dus laat mij het maar doen en proberen om te OVERLEVEN!!
Voor vrijdag hadden Audje en Anneke een verrassing voor mij in petto. Het zou onder plaats vinden in Down Town (jeugdcentrum in onze wijk). Maar een half uur voordat we zouden vertrekken was ik zo moe.. Ik lag in bed en wilde er eigenlijk niet uit. Ik heb mezelf bij elkaar moeten rapen om er uit te gaan. Dus togen Audrey, Tommy, Priscilla, Sarah en ik naar Down Town. Toen ik binnenkwam was het druk en ik zag allemaal bekende gezichten die ik nooit tegen zou komen bij Down Town. Ik zag Marij en toen ben ik jankend weer weggerend. Net op het moment dat iedereen begon te klappen dat ik binnenkwam. Oh wat voelde ik me verward en verrast. Toen ik me eenmaal had vermand ging ik weer terug en zocht eerst Marij op om haar eens stevig te knuffelen.
Toen werden Tommy, Saar, Priscila en ik naar voren geroepen door Anneke om plaats te nemen op de stoeltjes die ze voor ons hadden neergezet.
Zo begon Anneke met haar verhaal. Hoe ze hadden gemailt naar hart in aktie en naar heel holland helpt. Maar dat ze geen respons hadden gekregen. Toen kwamen ze (met een paar mensen) op het idee om er van te maken: Heel Zitterd helpt! Ze hebben heel de stad afgelopen om sponsors te zoeken voor mij. Zo krijgt Flicka bijv. een gratis inenting. Een hele grote doos met allemaal speeltjes en eten voor Mausi en Flicka. En we hebben nog veel meer kadootjes gekregen, te veel om op te noemen.
Een grote doos met benodigdheden voor Fliek en Maus:

Helemaal overrompeld van alle leuke verrassingen...

En toen kwam de grote verrassing. TV Limburg was er ook, en TV Limburg heeft ook een eigen soort 'Wendy', in de vorm van een man: Jo Rosenboom!
Audrey had contact met hem opgenomen en toen is het balletje aan het rollen gegaan. Ze gunde mij een vakantie samen met mijn kinderen en mijn zus. Die werd mij dus die avond aangeboden met alles dr op en dr an. Mensenkinderen, je wilt niet weten hoeveel ik gehuild heb die avond. Niet alleen voor die reis en die kadootjes, maar meer om het nog eens extra goed te voelen wat mensen allemaal voor me hebben gedaan en nog steeds doen.
Eerst luisteren naar wat TV Limburg Joviaal voor mij in petto heeft:

Oelala wat spannend zeg, ik werd er helemaal warm van:

Eindelijk heb ik dan ook Saskia ontmoet, en vanavond is ze ook gezellig gekomen. Anneke en haar moeder waren hier, en het meubilair Audrey tuurlijk ook hihihi. En toen ging de bel om 8 uur en kwam Jo Rosenboom binnen met een hele grote kerstboom (Nordman of zoiets) en alle versiersels er bij. Sas begon al gelijk met Raymond de boom te versieren, en ik kon alleen maar sprakeloos toekijken. Zo super was het.
Een kale maar zeer mooie kerstboom:

Sas en Raymond aan het optuigen van de mooie boom:

Het eindresultaat, een schitterende hartverwarmende boom:

Heel gezellig vond ik het bezoek, het deed me erg goed:

Jo Rosenboom en ik:

Ik heb daarna nog even met Jo in de keuken gezeten om wat dingetjes door te spreken voor de midweek die we aangeboden hebben gekregen van TV Limburg. Ik heb heel voorzichtig gevraagd of Anneke en Audrey ook nog meekonden, want ik vond dat ze het dubbel en dwars verdiend hadden. Nou, dat was allemaal geen probleem. Plaats zat hoor. En het is niet alleen bij een midweek gebleven, ook horen er nog leuke activiteiten bij zoals kinderstad Heerlen (overdekte speeltuin), Monde Verde (een winterparadijs), Kerstparade, etentje in het restaurant van het parkencomplex zelf, een avondje gourmetten en een etentje in een heel goed restaurant in Heerlen. Ook een fotoreportage gaan we maken. Dit was dus nog een wens van mij. Ik heb geen enkele mooie foto van ons drietjes, en deze wens gaat nu ook in vervulling.
En zo zijn er nog een aantal activiteiten. Ik kan ze even niet voor de geest halen, zo overdonderd voel ik me nog steeds. En het mooie is eigenlijk dat mijn ziektebeeld nu even naar de achtergrond schuift. Ik moet alleen uitkijken dat ik mijn medicijnen op tijd in neem, want anders heb ik weer een paar uurtjes pijn. Maar op zich lukt dat wel. Ik voel me momenteel beter dan dat ik me de laatste maanden heb gevoeld. Ik kan niet zeggen dat ik een overdreven opleving heb, dat niet, maar ik doe gewoon rustig aan. Niet altijd, want tsja, de was blijft bijv. wel liggen als ik ze niet in de wasmachine stop hahahaha. En dan moet ik uitkijken dat ik niet te veel ga doen in één keer. Die neiging heb ik nogal en daar moet ik voor waken. Gisterenavond begon ik dus ijverig kerstkaarten te schrijven, maar ineens overviel de vermoeidheid me zo erg dat ik maar gestopt ben. Vandaag geen tijd er voor gehad, maar hoop ze morgen toch wel te kunnen versturen. Gelukkig heb ik al van heel veel mensen het adres, en heb ik niet tsja dat is dan pech hebben want ik wil mijn kostbare energie niet gaan verspillen aan het zoeken naar adressen. Voor mij is dat heel vermoeiend....
Nu nog een paar fotootjes plaatsen en dan zie ik mijn bedje alweer....
Ik wens jullie in ieder geval allemaal een goede nachtrust en een hele fijne dag toe!
Liefs, Silvia

Dankzij Anneke, Jo en Audrey had ik niet met mijn kids op vakantie gekund. Dank jullie wel kanjers, en ook iedereen die mee heeft gedaan om deze verrassing voor mij en mijn kinderen zo mooi te laten zijn. Heel erg bedankt....
Anneke, Jo en Audrey dus hier:

Nog een onderonsje met Jo, voordat hij weer richting huis gaat:

Op 1e kerstdag wordt mijn "verhaal" uitgezonden door TV Limburg bij:

Hallootjes, ben ik weer

Goedemoggel,
Vandaag is Sinterklaas jarig. Dus Sarah gaat toch naar school. Ze is vanaf vrijdag al ziek en nu hoest ze nog flink en praat ze door haar neus, maar ze moet en wilt perse naar school toe. Dus ik zal straks toch even met haar leerkracht praten dat, zodra het echt niet meer lukt, ze naar huis toe kan.
Ik ben al vanaf half 5 wakker, deze keer zonder pijn. En dat terwijl ik gisteren toch pas rond 23 uur naar bed ging.
Gisteren waren Angelique, Toon en Jany nog geweest om me het nep-sigaretje te brengen. Ik heb het geprobeert,maar je moet je wel het apezuur trekken om er rook uit te krijgen. Desalniettemin ben ik er heel blij mee. Ik heb hem van een oom van me gekregen. Morgen begin ik met de tarceva en ik had gelezen dat roken het tabletje sneller deed afbreken. Dus ik MOET gewoon met dat nep-sigaretje gaan roken.
Dank je wel Ome Louis en Tante Ans XXX.
Vanaf morgen mogen we ook weer kerstkaarten versturen. Ik heb al verschillende adressen, maar nog niet allemaal. Ook van mensen hier in Sittard heb ik ze nog niet allemaal, en ik zou het fijn vinden om ze toch nog te krijgen. Links boven staat: Stuur me een email, dus daar mag je je adres geven, ik ben er heel zorgvuldig mee ;-)
Vandaag komt Amal op bezoek. Eindelijk! Want elke keer dat ze wilde komen had ik altijd al andere dingen te doen. En nu kunnen we dan eindelijk weer bij kletsen vanmiddag.
Eergisteren kwam ik Marscha nog tegen in de winkel en gaf ze me een kadootje. Een gouden hartje met love er in gegraveerd. Zo, pats boem, in de supermarkt. Ze had het al een tijdje bij haar, maar zag nooit de kans om me te spreken omdat ik zo veel in bed lag. (mensen op bezoek als ik slaap vind ik niet leuk, dan mis ik een hoop van wat ze me te vertellen hebben...)
Dank je wel Mars, ik bel je één dezer dagen lieverd.
Ik snap er niets van, ik voel me nu nog niet moe, en toch ben ik al dik twee uur wakker. Meestal ben ik na 1 uur al doodmoe. Zou de chemo toch zo ver uit mijn lichaam zijn zodat ik weer meer energie krijg? Ik hoop het echt, want ik ben nog nooit in mijn leven zo gefrustreerd geweest als de afgelopen weken. Slapen,slapen en nog eens slapen! Terwijl ik eerder altijd een heel actief mens was. Maarja, maar even kijken wat de rest van de dag brengt.....
Ik wens iedereen een heel fijne dat toe, liefs, Silvia XXX

Frustratie.....

Ik ben nu al met de tweede slaapweek bezig, of is het al de derde? Ik merk dat ik heel langzaam achteruit ga en dat heeft me deze week ook menige traan (zeg maar gerust stortvloed) teweeg gebracht. Hoe positief ik ook wil blijven denken en voelen.... ik ben er te moe voor. Ik ben nu alweer van half 5 wakker door de pijn, heb van alles geprobeert, heb nu al 200 mg aan pleisters opme. De kloterij is dat ze pas na 24 uur gaan werken. Ook slik ik de paladon nu 3 keer daags, maar merk er weinig van. Dit kleine stukje schrijven kost me al veel tijd, energie en pijn (ik kan geen goede houding vinden om te schrijven) dus hou ik het weer kort. En dat vind ik frustrerend, want dit is een goede uitlaatklep voor me.
A.s.donderdag mag ik eindelijk met de tarceva beginnen en ik hoop dat ik daardoor wat meer energie en minder pijn zal krijgen.
Voor nu wens ik iedereen een heel fijn weekend toe. En ik weet dat jullie aan me denken, en dat is ook wederzijds. Ik mis jullie allemaal enorm.
Peter, mijn hunk, bedankt voor je supermooie kaart en tekst. Als ik de puf heb, dan zet ik hem ook bij ruggensteuntjes, maar dan moet ik hem eerst scannen.
Anneke, ik geef je van de week een foto van Saar, dan kun je hem naasr die van Tommy zetten.
J en J, ik heb jullie boekjes van Lourdes nog, als ik me wat beter voel kom ik ze brengen hoor, dikke knuffies
Robje, ik heb nog steeds dat kleine kadootje hier liggen, maar ook dat komt goed..
Ik zou voor iedereen een persoonlijke boodschap willen schrijven maar er zijn teveel mensen... Ik kan nu alleen zeggen dat ik heel veel van jullie hou... Sittard, Den Bosch, Hedel, Valkenswaard, Rotterdam en vooral niet te vergeten Helvoirt en Antwerpen...