Laatste schooldag Tommy en Sarah

Het is alweer de laatste schooldag van Tommy en Sarah. Tommy is nu naar school om zijn rapport te halen. Ik ben heel erg benieuwd naar zijn cijfers. Zijn vorige rapport was in ieder geval heel goed. In het begin van het schooljaar had ik minder vertrouwen in hem omdat hij te veel achter zijn pc zat en te weinig zijn huiswerk maakte in de tweede klas. Maar hij is met sprongen vooruit gegaan. Echt super gewoon. Hij heeft zich echt bewezen dit jaar. Niet alleen tegenover mij en Will, maar ook tegenover zichzelf. En daar ben ik ook heel trots op.


Saar is niet meer naar school gegaan, ze is toch te zeer verkouden. Ik vind het heel jammer, omdat het net de laatste dagen waren. Maar goed, het is niet anders. Als het goed is zou de school in Den Bosch haar rapport opsturen, dus ik hoop dat ze het niet vergeten. Ik ga ze ook nog een kaartje sturen want ik vind het super hoe de scholen dat geregeld hebben. En dat ze de laatste week nog terug is kunnen gaan naar haar eigen school. Wat dat betreft heb ik het ook erg getroffen met de scholen.
Vanavond willen we gaan zwemmen, maar dat hangt toch wel van Saar d'r verkoudheid af. En anders doen we het een andere dag.

Ik wens iedereen een fijn weekend toe!
Lieve groetjes, Silvia

Lezen, lezen en nog eens lezen....

Ik ben vandaag sinds lange tijd weer op de log van Renee geweest. Ik vond het toch wel weer heftig om te lezen. Ze is een kleine maand nadat ik de diagnose kreeg overleden. Ik heb toen niet haar hele log gelezen, maar ben vandaag maar weer eens verder gegaan. Wat was ze een optimistische en sterke vrouw. En zo ontzettend sociaal. Zij vond het heerlijk om bezoek te krijgen en om op bezoek te gaan. Ik daarentegen zit liever thuis en ontvang heel weinig bezoek omdat ik er de energie niet voor heb. Maar dat had ik al veel langer. Ik merk wel dat ik nu meer contact zoek, zolang het maar van mezelf uit komt. Ook merk ik dat ik veel veranderd ben sinds ik het weet. Ik ben milder geworden, veel dingen zijn niet meer zo belangrijk, maar ben ook veel mondiger geworden. Vroeger durfde ik niet snel mijn mond open te doen om de lieve vrede maar te bewaren, maar nu zeg ik wat op mijn hart ligt. Maar wel op een manier zonder iemand te willen kwetsen. Ook koester ik mijn vriendschappen nu bewuster.
Gisteravond nog even de pagina ruggensteuntjes bijgewerkt, en dat voelde heel goed. Ik krijg zo ontiegelijk veel steun van iedereen. Daar put ik echt kracht uit. Het is niet in woorden uit te drukken hoeveel dat voor me betekent.
Binnenkort komt mijn cyberzussie weer eens langs. Ja Sas, dat wordt weer keten bij de Griek, hoppa!!

Marjo, mijn tweede thuishulp, is vandaag ook voor de eerste keer gekomen. Ik ken haar al langer omdat ze ook bij Marian komt. Echt een super wijffie is het. Heel hartelijk en sociaal. Geen poespas, zoals je dat wel vaker hebt bij andere thuiszorgorganisaties. Gewoon zichzelf. Ook Jutta is van het zelfde hout gesneden. Ik het het echt getroffen met hun.

Vandaag ben ik met Manuela naar Duitsland toe gegaan om visoliecapsules te gaan halen. Het schijnt goed te zijn voor de aders (en volgens mij ook tegen rimpels hahaha) omdat er omega-huppelepup in zit. Toen ik thuis kwam heb ik de capsules eens bekeken. Jeetjemina, die zijn nog groter dan de anti-biotica van het ziekenhuis!!!! Maar gelukkig zijn het gelcapsules, dus die glijden zo lekker langs je keel weg. Ik ben benieuwd of het helpt. Maandag zal ik het weten..


Saar is verkouden, ze loopt de hele tijd te niesen en te hoesten. Ze was vandaag op school geschminkt als een poes. Ze hadden juffendag op school. En ze mocht verkleed op school komen, ze was een tovenaresje. (Lekker ding is ze toch hihi)
Ik hoop dat ze morgen wel wat beter is, want dan kan ze nog lekker naar school toe.
Liefs, Silvia

26 juni 2007

Ik wil hier even reageren op een anonieme reactieschrijver:
Ik weet niet wie je bent, ik verwijder je berichten omdat ze nogal pijnlijk zijn. Want als je goed had gelezen, dan had je geweten dat het niet beter ging. Daarom had ik je eerste bericht verwijderd. Je tweede bericht heb ik verwijderd omdat ik het niet gepast vind om te zeggen dat ik me erger. Want dat is het em niet. Ik denk dat ik in deze periode niet zoveel heb om te ergeren, maar meer om te vechten. Dus anoniempje, hoe goed je bedoelingen ook zijn.. Stuur me een mailtje, dan kunnen we hier samen iets mee. Want misschien begrijpen we elkaar wel verkeerd. Ik zou het niet fijn vinden om hier een discussie verder aan te gaan, waar deze blog dus helemaal niet voor bedoeld is....

Gisteren zag ik de regenboog. Ooit had iemand me verteld dat je dan een wens mocht doen....
Het gaat momenteel lichamelijk redelijk met me. Ondanks de pijn kan ik me gelukkig vrijuit bewegen.
Saar had gisteren schoolreisje gehad. Ze had het reuze naar haar zin. Ze was wel helemaal nat geworden van de wild waterbaan, maar gelukkig had Ronnie droge kleren bij zich.
Toen Angelique hier kwam begon ze te huilen, want ze wilde niet mee. Ze wilde gewoon bij mij blijven. Dus is ze nu toch bij mij. Ik bel strakkies even met school om te vragen of ze de laatste daagjes nog hier kan blijven, maar dat zal geen probleem zijn. Ik voel me de koning te rijk met haar weer bij me :D
Tommy is over naar de vierde klas! En vandaag heeft hij een verrassinguitje van school omdat hij het hele jaar gepast gekleed was met zijn horecavakken. Super! Ik ben hardstikke trots op hem. Nog een jaartje blokken en dan gaat hij naar de horecavakschool.
Gisteren zou de huisarts me gebeld hebben om door te spreken wat er nu gaat gebeuren, en of ik deze week nog naar de oncoloog kan. Maar hij heeft niet gebeld, 's maandags is altijd topdrukte ik de praktijk. Dus ga ik nu zelf even bellen.
Liefs, Silvia

23 juni 2007, nadenken....

Afgelopen dagen een flinke dip gehad. Door hetgeen wat de radioloog zei, en het feit dat ik een brief kreeg van het UWV waarin stond dat ik me moest gaan melden bij één of ander re-integratiebureau. Terwijl ik per 3 mei 2007 gewoon weer in de wao kwam. Het mooie (maffe) is dat alle twee de brieven door dezelfde man zijn geschreven. Eerst de herziening van de wao en nu ineens die re-integratie. Wat ik niet snap is dat het UWV erg hun best doet om mensen uit de wao te krijgen, maar vervolgens mensen helemaal gek en overspannen maken met hun acties. Maar goed, ik ga dus NIET naar een re-integratiebureau!!!!
Gisteren belde de huisarts nog op en hij heeft getracht iemand te pakken krijgen in het ziekenhuis, maar niemand was te bereiken. Dus maandag belt ie me terug en hopelijk heeft hij dan wel contact met de oncoloog gehad of met de radioloog (om te vragen waarom hij mij zonodig bepaalde heeft gezegd). Hij bevestigde mijn verhaal wel omdat hij de uitslag binnen had. Maar zei er ook bij dat de radioloog graag had dat ik gezien werd door de oncoloog (goh, het was toch hoogstwaarschijnlijk goedaardig????)
Afgelopen donderdag is Saar gekomen. Ze blijft tot maandag. Ik ben donderdag naar school gegaan om te vragen of ze vrijdag naar school toe mocht komen. Dat was uiteraard geen probleem. Toen ik het schoolplein afliep kwam juf Jacqueline me nagerend om te zeggen dat de kinderen in de klas hadden gevraagd of Saar mee mocht met schoolreisje. Dus heb ik Angelique gebeld om te vragen of zij dat kon doorgeven aan de andere school, dat ze een dagje later zou komen. Het is gewoon fantastisch wat een begrip ze op beide scholen hebben. En zo super hoe ik zag hoe blij de kinderen in de klas waren dat Saar vrijdag op school was. Het was echt feest daar.

Saar met haar beste vriendinnetje Melissa (links) en Majda (rechts).
Saar gaat over, en Melissa blijft helaas zitten. Dus Melissa huilen omdat Saar over ging, en Saar wilde blijven zitten omdat Melissa ook bleef zitten. Echt ontroerend, zo'n dikke vriendschap.

Nu even een stukje wat ik vannacht heb opgeschreven omdat ik niet kon slapen:
04:15 uur
Het is 4 uur in de ochtend en ik kan weer eens niet slapen. Het komt steeds vaker voor. Ik heb nooit veel gepiekerd als ik in bed lag. Meestal was ik zo doodmoe dat ik vrij snel in slaap viel. Maar dat lijkt nu verleden tijd.Overdag lukt het me vrij goed om te kunnen relativeren. Maar op het moment dat ik in bed lig en helemaal alleen ben, dan lijkt het wel of ik helemaal omgeven ben met kanker. Net alsof ik in een luchtbel vol met kanker zit. Dan ga ik piekeren over hoe lang ik nog heb te leven, wat ik nog kan/moet regelen (wat ik dus steeds uit blijf stellen), hoe het met Tommy en Saar verder zal gaan. Vooral dat laatste maakt me gek. En zo intens verdrietig.
Ik zal nooit zeggen: Waarom ik? Iedereen krijgt nl. zijn portie wel en zelfmedelijden en zelfbeklag staat niet in mijn woordenboek. Maar ik denk wel: Waarom mijn kinderen? Ze zijn nog zo jong en hebben me nog zo hard nodig. Ik weet dat ze goed opgevangen zullen worden, maar niemand kan hun gemis naar mij toe wegnemen. En dat verdienen ze gewoonweg niet. Ik voel me dan zo ontzettend machteloos.
En dat maakt dat de nachten vaak ondraaglijk zijn, en dan hoop ik dat het weer zo snel mogelijk ochtend is en dat ik heb kunnen slapen....

Vandaag met Saar en Will naar de rommelmarkt geweest hier in de wijk. Het was gezellig, ben heel veel mensen tegen gekomen. Maar was ook weer blij dat ik thuis was. Want het is vermoeiend als er zo veel mensen naar je toe komen en vragen hoe het momenteel is. Meestal lach ik dan maar en zeg dat het vrij redelijk gaat.. Ik kan nl. niet 20 keer hetzelfde gaan vertellen, dat is ook de reden waarom ik deze weblog ben begonnen. Want af en toe heb ik het gevoel dat ik niet meer Silvia heet, maar dat mijn naam nu Kanker is. Het is allemaal goed bedoeld, en dat snap ik ook wel, maar ik wil heel zorgzaam met mijn energie omgaan en dat lukt dan niet...

Ik heb op die rommelmarkt nog een paar houten katten gekocht (die spaar ik nl.) en ik vind mijn laatste aanwinst (die grote) waanzinnig! Het schilderijtje rechts heeft Saar net gemaakt. En voor op de foto staat een wierookbrandertje, ook met een houten kat er op! Dus wat dat betreft kan mijn dag niet meer stuk.


Nu ga ik lekker met Saar badderen, en probeer op tijd naar bed te gaan. Morgen is Audrey jarig en dan wil ik toch wel een beetje fit zijn.

Liefs, Silvia

19 juni 2007, stoppen met roken!!

Tralala, vandaag is de grote dag! Stoppen met roken! Ik heb nog een dikke twee uur om wat kankerstokkies weg te paffen, maar dan is het ook gedaan. Toen ik vanmorgen wakker werd stak ik er bewust eentje op. En proefde... maar het was niet lekker. Sinds de chemo smaakt de sigaret niet meer, maar evengoed door kwalmen. De ene keer smaakt ie naar modder, de andere keer naar chloor en dan weer naar chemo! En ondanks dat ik er voor 100% achter sta, ben ik toch wel een beetje bang hoor. Ik heb zo'n 28 jaar gerookt, dus het is toch een ontwenning die ik zal krijgen. Gelukkig ga ik niet echt zitten om te roken, dus lege tijd zal ik niet hebben. Dat is weer een geluk.
Zondag is Saar nog geweest met Toon en Angelique. Was weer heel fijn om die kleine grote meid te zien. We hebben samen Flicka uitgelaten. En het afscheid nemen was weer heel moeilijk, alhoewel ik geen tranen heb laten zien toen ze wegging. Die heb ik maar naar achter gedrongen. Ze was nog geen 5 minuten weg en toen stuurde ze me al een sms-je: I love you :-D Saartje. Om kippenvel van te krijgen hihihihi.

Gisteren toch maar naar de dokter geweest. Ik ben nogal geneigd om zoiets uit te stellen. Maar heb nu toch het gevoel dat ik me niets kan permitteren, dus ben ik braaf gegaan met Jutta. De dokter vond het toch nodig dat er een echo gemaakt zou worden van mijn bovenbuik, en ik kan woensdag al terecht. Eigenlijk wilde ze me volgende week inplannen, maar toen ik zei dat ik kanker had toen kon het al heel snel. Af en toe is het een toverwoordje. Hoe bizar het ook klinkt. Maar je krijgt met sommige dingen wel voorrang.
Gisterenavond een zoete inval! Lekker wezen grieken met Will. Het is een traditie geworden om Saskia een fotootje te sturen met de woorden Jamas! En hopelijk hoef ik binnenkort geen fotootje te sturen, maar zitten we samen te eten hihihihihi. Ik heb goed gegeten, een visschotel, een glaasje wijn en twee ouzo's. Maar de laatste ouzo was een zelfgestookte. Die smaakte naar spiritus en heb ik ook echt niet op kunnen drinken, jakkie!
Zooooo, nu ga ik me even douchen, Fliek uitlaten en dan met Manuela naar de lasertherapeute. Misschien heeft Manuela daarna nog tijd en kunnen we samen eindelijk eens naar het Toon Hermanshuis. Dat is een soort inloophuis voor mensen met kanker, of voor mensen die in de naaste omgeving iemand hebben met kanker, of iemand hebben verloren met kanker. Ik wil daar heel graag eens naar toe...
Fijne dag allemaal, liefs, Silvia

17 juni 2007, regen en onweer

Zo zag het er vanmiddag dus uit bij ons. Regen, regen en nog eens regen. Ik ben pas rond half 5 's middags wakker geworden. Heb dus weer ontzettend veel geslapen, maar ik zal het wel weer nodig gehad hebben. Ik voelde me ook lekker uitgeslapen.
Op een gegeven moment ging de bel, en toen stond Jan aan de deur met een mooi boeket bloemen in zijn handen. Super zeg! Dank je wel Jan en Jet. Ze staan nu op de tafel te pronken. Miranda kwam net nog even en ik moest haar even de bloemen laten zien. Ze vond het geweldig, ja zegt ze, het zijn zulke lieve mensen. En dat geloof ik ook direct ;-)

Vanavond ben ik nog bij Manuela op bezoek gegaan, en het bleef vies weer. Aangezien zij een schotelantenne had moesten we op een gegeven moment gaan 'zappen' om te kijken welke zender er het nog wel deed. En toen kwamen we uit bij het afscheidsconcert van BZN. Ik ben niet echt een fan, maar vond het toch heel mooi om te zien. En heb diepe respect voor Carola, want die is sterk terug gekomen na haar herseninfarct.
Toen ik thuiskwam ben ik Flicka uit gaan laten. In het parkje zaten Anneke en Marie-Jose ook al, dus dat zou zeker geen kwartiertje duren voordat ik weer thuis zou komen. Er gebeurde iets heel raars. Ik was met Anneke aan het praten en ineens zie ik een vuurbal in de lucht boven de huizen uit komen. Ik riep: Kijk nou eens! En wij viertjes (Ina was inmiddels ook erbij gekomen) met open mond blijven kijken.... Hij vloog zo over de derde flat weg. Ik dacht nog dat hij zou doven, maar niets hoor. Hij bleef licht geven, en op een gegeven moment was het nog maar een puntje en was ie weg. Dat was echt heel maf...
Toen ik weer naar huis liep kwam ik Miranda tegen, en vertelde het haar.. Zij gaf er een spirituele wending aan waar ik me ook helemaal in kon vinden. Zij verklaarde het als een goede boodschap en iets heel positiefs. En dat gevoel had ik ook. Ik was ook de eerste die het zag, en ervaar dit als een goed bericht.
Ik heb ook een kleine 'heksenkring' gefotografeert. Will attendeerde me op die paddestoelen die in een rondje stonden. Meestal komt dit alleen in de herfst voor, als het zo vochtig is, maar ja wat wil je nu met dit weer..

Zo! Ik heb tot 2 juli niets meer, alhoewel ik maandag wel even naar de dokter ga als mijn rechterlong/borst/rug pijn blijft doen. Maar ik ben van plan om van de week wat mailtjes te gaan versturen zoals naar Sonja (want ik ben jullie echt niet vergeten) en mijn site bijwerken. Nog even ruggensteuntjes plaatsen die ik nog had gekregen en zo... Ik heb echt even het gevoel dat ik een pauze heb, waarin niet alleen de kanker centraal staat maar waar ook even ruimte is voor andere dingen. En die tijd ga ik nu dus ook goed benutten!
Liefs, Silvia

15 juni 2007

Hehe, is dat lang geleden dat ik zelf geschreven heb!

Even bij het begin beginnen dan maar. Ik ben weer behoorlijk ziek geworden van de chemo. Ik heb wel het geluk dat ik niet snel hoef over te geven, maar pff misselijk en toch honger hebben. En ontiegelijk veel pijnen. Zondagavond toch maar weer op bezoek geweest bij de eerste hulp. Bleek ik toch ergens weer een ontsteking te hebben. Als mensen me vragen waar die ontsteking zit is mijn steevaste antwoord: In m'n kont! Whaha als ik die gezichten dan zie. Ik zeg dan ook altijd erbij dat ze nooit kunnen zeggen waar het zit, dus dan zeg ik het zelf maar.... (Geintjes horen erbij hoor)
Woensdagmiddag dus bloed gaan prikken. Volgens mij veel te laat want Marja had me al een paar keer gebeld zei ze me. Tsja, als ik pas om 16:00 mag bellen voor de uitslag hoef ik echt niet om 8 uur daar te zijn dacht ik zo..... Maar goed, daar begon het al, de hele tijd de slappe lach (ik was blij dat ik weer even buiten was, dus was hardstikke melig). Een goede tip van de prikster gekregen: de papieren pleister eerst natmaken voordat je hem eraf haalt, dan heb je geen last van bloeduitstortingen. (En nu heb ik er toch weer eentje al voordat de pleister eraf was.
Toen toch maar even Marja gaan zoeken, want ik had nog een paar vragen omtrent het gewichtsverlies en zo. Dus ikke het telefoonnummer vragen bij de receptioniste. Toen we naar de lift toeliepen stond er een deur open en wie zat daar? Marja! Ze probeerde me weer net te bellen zei ze. Nou, even gevraagd wat ik nog wilde weten en toen keek ze op haar schermpje en bleek dat mijn bloeduitslag al binnen was (binnen een kwartier zeg!!) De bloedlichaampjes hadden zich alweer hersteld naar 248 en ik mocht weer gaan lurken. Mmmm, daar had ik nou echt even geen zin in zei ik. Had al plannen gemaakt om te gaan lurken op een terrasje.. Nou, zegt Marja, dat kan toch? Als je de chemo maar hebt gedaan.
Gisteren dus de chemo gehad. Audrey ging met me mee, want ik vond het wel eventjes welletjes hoor dat op en neer gerij van Den Bosch naar hier. Dus nu komt Angelique zondag met Saartje. Is ook leuk voor Will, op vaderdag.
De ader waar ik het infuus in had deed behoorlijk zeer, het brandde helemaal, terwijl mijn arm ijs- en ijskoud was. Maf hoor. Maar gelukkig had ik mijn waaiertje bij me. Ik heb het ook nu wel even gehad met chemo en zo. Nu even lekker een paar weken niets. Heerlijk!
Schuin tegenover mij zat een man, en die deed me heel sterk aan Willy denken. Willy is mijn eerste liefde. Ik heb hem zo'n anderhalve maand geleden gebeld om te vertellen over mijn ziekte. Hij zou samen met mijn moeder een keertje komen in zijn campertje, maar ik heb niets meer van hem gehoord. En gisteren vond ik het toch best wel moeilijk en miste ik Willy ook enorm. Als ik aan hem terugdenk dan begin ik innerlijk te glimlachen....
Na de chemo wilde ik een lekkere bacardi cola drinken, op het terras natuurlijk. Maar eerst even eten: broodje werreme sjink (warme ham). En toen barstte het los, het goot! Dus gingen we eerst maar schuilen bij V&D, maar toen werd het nog erger dus zijn we maar bij Le Marche blijven hangen. Ik zag namelijk overheerlijke kleine taartjes met verse ananas er op. Dus die besteld, met een yoghurt-aardbeienshake. Audrey een taartje met aarbeitjes en een aarbeiensmoothie (gadver ik vind banaan echt niet lekker hoor). Zie hier ons (vr)eten, terwijl we naar de regen kijken. (Althans ikke, Audrey had alleen maar oog voor haar taartje whahahaha)

Toen het weer droog was zijn weer weer terug gelopen naar de auto, maar we gingen door de stad terug. En toen kwam ik bij van Haaren. Ik moest even naar binnen, want ik liep al zolang op mijn slippers en gympies. Ik wilde weer eerst leuke schoenen met een klein hakje. Ik was gelijk verliefd. Maar helaas ze hadden maat 40 niet. Dus even verder zoeken en toen zag ik een zelfde model, alleen was de kleur gewoon bruin. Maar wel maat 40. Maar ik slipte er uit. Nou, ik dacht, dan probeer ik van die andere de maat 39, misschien passen ze wel. En ze pasten als gegoten! Dus nu ben ik ook nog eens happy met een nieuw paar schoenen. Ik denk dat Saar ze ook heel leuk zal vinden als ze ziet.

Hehe, ik heb mijn log weer bij!
Trouwens ik wil iedereen ontzettend bedanken voor alle steun, voor het lezen, voor de reacties. Knuffies, Sil

8 juni 2007, dag na de chemo

Alweer een paar dagen geen tijd gehad om te schrijven.. Woensdag ben ik bij Marja de oncoloogverpleegkunde geweest. Allereerst zei ze heel voorzichtig dat ik er heel goed uit zag. Ik was verwonderd van haar voorzichtige toon, maar ze zei dat er ook vaker mensen waren die dan zoiets hadden van: och ja, dat kun je wel zeggen nu...
Maar ik vond het een compliment, en ik heb dit compliment daarna (en daar voor) steeds vaker gehoord. Dus dat is heel positief. Ik voel me ook goed. Alleen zei ze me dat mijn bloedplaatjes gezakt waren naar 92 en dat ze de chemo toch door lieten gaan omdat ze waarschijnlijk donderdag wel op 100 zouden zitten. Ik vond dit heel raar, want de vorige keer mochten ze niet onder de 150 zitten. Maar goed, de chemo is alweer een feit, ik moet alleen heel voorzichtig zijn dat ik geen wondjes krijg. Want dan stopt het bloeden niet. Dan kan ik naar het ziekenhuis gaan om een bloedtransfusie te krijgen. Gelijk toch een datum geprikt voor de eventuele volgende chemo. Maar eerst de pet-scan nog. En als daaruit zou blijken dat de uitzaaiing in de bijnier toch geen uitzaaiing zou zijn, dan krijg ik bestraling. (Kunnen daar je haren ook van uitvallen?)
Gisteren de chemo... het was een stress-sfeer op de afdeling, ze waren achter de op schema. En toen ik aan de beurt was prikte ze me in een andere ader, ze zei dat afwisseling goed was. Op een gegeven moment zei ze dat ze er door was. Dus ikke blij dat ie zat, maar toen bedoelde ze dus dat ze er waarschijnlijk door heen had geprikt. Hoppa, ik kreeg gelijk een opvlieger hahahaha, maar achteraf bleek het mee te vallen en heeft ze me toch daar de chemo in gegeven. Tijdens de chemo ben ik in slaap gevallen zo moe was ik. Daarna nog even met Saar naar de speeltuin geweest, maar ik bleef moe. Toen ik thuis kwam, ben ik in slaap gevallen op de bank en om 4 uur 's nachts heeft Saar me wakker gemaakt om naar bed te gaan. Ik werd vanmorgen pas om elf uur wakker. Ik had zo'n 17 uur geslapen!!!! Vanmiddag kwam Manuela Saar halen om naar de speeltuin te gaan, ik ben zelf lekker mee gegaan, was nog wel moe maar moe zijn kan ik overal wel.
Ik zou naar Amal toe gegaan zijn om te bbq-en, maar nu zitten we lekker te gourmetten hahahahhaa. Het regende toch iets te hard buiten. Toch wilde ik even mijn blog een beetje bijwerken. Zal wel een hoop vergeten zijn, maar de hoofdlijnen staan er....
Nu nog hopen dat ik deze keer niet al te ziek wordt.....

5 juni, nog snel even een foto plaatsen..

Deze foto stuurde Angelique me net op. Sarah met Jany. Het is een onwijs mooie foto, ze staan er allebei super op.
Ben erg trots op mijn nichtje, en natuurlijk helemaal op mijn prinsesje.... ~smelt~

5 juni 2007

Weer een tijdje geleden dat ik geschreven heb. Ik ben nooit zo'n 'dagboekschrijfster' geweest, maar nu gaat het me heel makkelijk af. Maar dat zal wel komen omdat ik niet graag schrijf. Typen vind ik wel leuk om te doen. Het is ook leuk om te weten dat mensen lezen wat je schrijft omdat ze begaan zijn. Het fijne er van is dat je niet meer zo vaak hetzelfde verhaal hoeft te vertellen, mensen kunnen het nu via de weblog lezen hoe het gaat.
Gisterenochtend had ik het heel moeilijk. Had te weinig geslapen en ik moest afscheid nemen van Saar. In de trein heb ik ook niets anders gedaan dan gebeld en gesmst. Het leek dan ook dat ik met een vloek en een zucht weer in Sittard was. Daar stond Audrey me al op te wachten met Flicka. Geweldig om Fliek weer te zien, ze sprong en kwispelde en danste hihihi.
Audrey ging nog mee naar mij een bak thee drinken en een Bossche Bol eten (ja, ik was ze niet vergeten, toen ik bij de bakker stond om kwart voor negen stonden er al zo'n 7 mensen voor me om Bossche Bollen te kopen).
Audrey was zondag met Flicka naar het Limbrichterbos geweest en toen ik Flicka bekeek, ontdekte ik drie teken. Gatsie! Twee probeerde ik weg te halen, maar daar bleef het kopje van zitten, de derde zat net onder haar oog dus gisterenavond nog even snel naar de dierenarts geweest om die te laten verwijderen. Daarna nog meegeweest naar Audrey, daar heb ik het laatste stuk van de trouwband nog gezien. Was weer heel gezellig, we hebben nog gewandeld met Flicka en Frutsel. Frutsel is de poes van Audrey en die liep gezellig met ons mee. Wat een ontzettend gaaf beestje is het toch. Ben helemaal verliefd.
Rond tien uur hebben Raymond en Audrey me naar huis gebracht en daar heb ik nog lekker gegeten, want dat was ik in de tussentijd vergeten.
Vanmorgen weer laat opgestaan, ik vind het altijd zo zonde van de tijd. Maar het is niet anders. Ik slaap gemiddeld zo'n 12 tot 14 uur aan één stuk door. Mijn lichaam zal het wel nodig hebben. Als ik korter slaap, dan merk ik het heel de dag door. Het is best vervelend, en zie me 's avonds echt niet elke keer om 8 uur naar bed gaan om de volgende ochten op tijd wakker te zijn. Morgen moet ik om 5 voor 9 in het ziekenhuis bloed prikken, en dan heb ik om 5 voor 10 een afspraak met Maya, de oncoloogverpleegkundige. Dus ik zal op tijd naar bed moeten om een beetje fit op te kunnen staan morgen.
Donderdag weer de derde chemo, en dan blijft Saar tot zondag hier. Jippieeeeeeeee! Will is ook blij als hij haar ziet, want dat is voor hem ook alweer een paar weken geleden. Dus het zal heel gezellig worden. Als ik dan ziek mocht worden van de chemo, dan hoop ik dat het pas maandag is maarja, dat heb ik ook helemaal niet voor het zeggen. Voor hetzelfde geld word ik woensdag al ziek. Maar dat nemen we dan maar voor lief.
Ben net voor de eerste keer weer bij Marscha op bezoek geweest en het was leuk. Luis zat weer op de praatstoel, hij kan heel goed en onderhoudend vertellen. Hij heeft me ook heel veel foto's van Spanje laten zien, waar ze sinds donderdag van terug zijn. Zijn vader ligt daar ook met kanker. Maar gelukkig gaat het momenteel weer goed met hem.
Het was leuk om te zien hoe Flicka en Django weer op elkaar reageerden. Flicka was eerst heel terughoudend, want Django lijkt net een olifant (en Fliek een muis dus hahahaha). Maar daarna was ze hem weer vrolijk aan het 'kussen'.
Ik kan echt genieten van die kleine dingetjes allemaal...
<---- Django en Flicka, een foto van vorig jaar toen ze klein was....

Zondag 3 juni 2007

Mijn laatste nachtje hier. Saar en ik zijn lekker alleen geweest. Even gezellig met zijn tweetjes. We hebben Zelda gespeeld, toen in bad gegaan, toen weer Zelda gespeeld, toen een pizza gegeten, weer Zelda gespeeld en toen Mario Party. En natuurlijk hebben wij gewonnen!
Ik heb Saar naar bed gebracht en haar gezegd dat ze nog 4 nachtjes moest slapen totdat ze naar Sittard toe zou komen. Deze keer zou ze mee gaan naar het ziekenhuis.
Mama is gisteren ook nog even gekomen.
Ik hoop dat ik vannacht kan slapen, want morgen moet ik er vroeg uit. Saar naar school brengen en dan met de trein naar Sittard. Audrey komt me van het station afhalen, even lekker een bakkie thee drinken bij mij.
Morgen moet ik afscheid nemen van Saar, maar dan zie ik Tommy en Flicka weer...

2 juni 2007

Nog twee nachtjes slapen en dan ga ik weer naar Sittard. Morgen ga ik met Saar Mario Party-en. Dat is een soort ganzenbord op de Gamecube.
Vanmorgen hebben we al samen gekleurd, dezelfde tekening. Zij heeft hem nu al af, maar ik kreeg op een gegeven moment pijn in mijn rug, dus ben ik maar even gaan liggen. Ik heb gelukkig geen bloedneuzen meer en dat vind ik wel fijn.
Gisteren had Angelique de haren van Jany ingevlochten en nu heeft ze ze los, heb er gelijk een fotootje van gemaakt, want het zit super!
Strakkies even mama bellen om te kijken of ze thuis is. Dn kunnen Saar en ik er op bezoek gaan...

Jany:

1 juni 2007, dipje

Het is mijn bedoeling geweest om een positieve blog te maken. Maar ben er toch achter gekomen dat dat niet helemaal lukt. Gisteren had ik een flinke dip, maar dat ging goed weg door even bij Mama op bezoek te gaan bij de Buut.Dat was wel lekker, heb daar de hele tijd buiten gezeten en kreeg toen nog een telefoontje van Robje. Ik zou eigenlijk op bezoek gaan, maar was te moe door mijn dipdagen van de bloedlichaampjes. Op zich een heel leuk telefoontje en ik hoop hem en Sonja en de kids ook snel te zien. Maar de energie ontbrak me. Ik heb gemerkt dat ik momenteel geen afspraken op lange termijn kan maken. Want voor hetzelfde geld kan ik ze op de dag zelf niet waar maken. Gelukkig begreep Rob het.
Vandaag heb ik ook mijn pleegouders afgebeld, met hetzelfde verhaal. Aangezien ze zelf kanker van heel dichtbij hebben meegemaakt begrepen ze het ook.
Maar ook mentaal zit ik niet lekker in mijn vel. Ik was heel blij om Saar te zien, en gisterenavond lag ik in bed naast haar en was me zo aan het bedenken dat de tijd zo voorbij vliegt en dat ik nog maar 4 nachtjes bij haar zou zijn. En toen kwam een flinke tranenvloed. Dus ben ik maar naar binnen gegaan om een sigaret te roken en om de tranen te laten stromen. Maar van huilen krijg ik het zo benauwd...
Ik heb Angelique gevraagd of ik over drie weken weer mocht komen en daar had ze geen problemen mee. Dat is dan de laatste week school voor Saar en kan ze na die week met mij mee terug naar huis. Maar ik heb er toch heel veel moeite mee om haar die drie weken toch weinig te zien. Eigenlijk zou ik zondag naar huis toe gaan, maar zondag gaat Angelique weg met de familie, dus blijf ik met Saar thuis en ga maandagochtend naar huis toe. Dan kan ik Saar nog eens naar school toe brengen en dan heeft zij tenminste afleiding. Angelique zal mij dan naar het station toe brengen. Ik vind het niet erg om met de trein terug te gaan, ik heb zelf gezegd dat ik dat wilde. Dus komt het eigenlijk allemaal wel goed uit. Alleen hoop ik dat er 's maandagmorgens wel bakkers open zijn, want ik heb mensen echte bossche bollen beloofd hahahaha. (Ik kijk net op de site van Bakkerij de Groot, die de lekkerste Bossche Bollen heeft en die is dus open!!)
Vandaag het eerste deel van Harry Potter uitgelezen (lezen helpt goed tegen piekeren) en zal straks aan deel twee beginnen. Ik heb ze al eerder gelezen, maar ik vind ze wel zo mooi dat ik ze kan blijven lezen. Ik heb zelf drie delen, en ben aan het sparen voor de andere delen. Nu kan ik ze gelukkig van Angelique lenen, dus ik heb nog wel even wat te doen..
Op de één of andere manier kan ik geen foto's meer uploaden naar de pc met mijn gsm. Gisteren ging dat nog wel via infrarood, maar nu niet meer. Dat vind ik wel jammer.. maar ja.. dan maar zonder fotootjes....

Update: Ik kan vandaag weer foto's uploaden, dus alsnog foto's van de tuin van Angelique